Kalina: sadzenie i pielęgnacja na wiosnę - wskazówki od ogrodników

Ogrodnicy odpowiedzialni za swoje zdrowie zawsze uprawiają kalinę na swojej działce. Sadzenie i pielęgnacja krzewu jest prowadzona przez właściciela nie bez powodu. Realizuje jednocześnie kilka celów: podziwiać bujne kwitnienie wiosną i latem, jesienią zbierać do wiader soczyste cierpkie jagody, gotować pyszne pachnące galaretki.

Kalina to starożytne, tajemnicze drzewo. Był bardzo szanowany przez naszych przodków za dobrodziejstwa i cudowną urodę. Czerwona jagoda, która spadła z gałęzi na pierwszy śnieg, przypominała im rozżarzony węgiel, stąd jej nazwa.

Którą kalinę wybrać: z czerwonymi czy czarnymi jagodami?

Aby kalina nie zawiodła ogrodnika, przed zakupem sadzonek nie zaszkodzi zapoznać się z jej różnymi odmianami lub rodzajami. Biolodzy przypisali krzew do rodziny Adoxaceae (Adoxaceae), bez czarny należy do tej samej rodziny. W warunkach naturalnych kalina lubi rosnąć na obszarach o dużej wilgotności gleby: nad brzegami rzek, jezior, stawów. Ale nawet na słonecznej polanie w środku lasu często można znaleźć drzewo usiane jasnymi jagodami.

Pomimo zdolności kaliny do wzrostu nawet na terenach podmokłych jej uprawa jest niemożliwa w miejscach występowania wód gruntowych. Istnieje wiele odmian i rodzajów krzewów, ponieważ można go spotkać w każdym zakątku globu. Oto najpopularniejsze odmiany wśród ogrodników:

Kalina pospolita, jest czerwona. Dorasta do 3,5 m wysokości. Liście są duże, owalne, podzielone na 3-5 części, jasnozielone, pomarszczone. Kwiatostany są baldaszkowate, jagody czerwone z wyraźną goryczką.
1. Duma Kaliny. Gatunek pochodzenia azjatyckiego i równie egzotyczny wygląd. Liście są duże owalne, ze spiczastymi końcami, owłosione, intensywnie zielone. Kwiatostany są aksamitne, baldaszkowate. Dojrzewające intensywne czarne jagody.
2. Zarnica. Blaszka liściowa jest rozcięta, ciemnozielona na górnej stronie, a dolna powierzchnia jest lekko owłosiona. Jagody są pomarańczowe, cierpkie, z goryczką. Jesienią krzew wygląda luksusowo - płonące jagody na tle złotych liści.

Wielu ogrodników uprawia kalinę ze względu na jej ozdobne kwitnienie. W drugiej połowie wiosny krzew odsłania wiele dużych pąków: bladoróżowych, barwy mlecznej pianki, lekko żółtawych. Kwiatostany rośliny mają niezwykle nietypowy kształt: kwiaty znajdujące się w środku wyglądają bardzo skromnie w porównaniu z tymi, które znajdują się na brzegach. Opaska z dużych kwiatów jest niezwykle atrakcyjna dla zapylających ją pszczół.

Jak wyhodować drzewo na swoją stronę?

Kalina jest niezwykle łatwa do zdobycia dla Twojej witryny - rozmnaża się prawie wszystkimi metodami znanymi w botanice. Dobrze kiełkuje wiosną z nasion powstałych z rozlanych jagód. Ale rzadko ktoś „zawraca sobie głowę” nasionami: zbyt długo trzeba czekać na żniwa. Zasadniczo ogrodnicy stosują następujące rodzaje reprodukcji.

• Shanks. Młody zielony pęd wiosną jest cięty na kawałki o długości 8 cm w taki sposób, aby każdy segment miał jedno międzywęźle z parą pąków. Łodyga jest traktowana dowolnym środkiem pobudzającym tworzenie korzeni, a następnie zanurzana w glebie składającej się w równych częściach z torfu wysokiego i prażonego piasku rzecznego. Pojemniki są przykryte szkłem, pozostawione w jasnym, ciepłym miejscu, nie zapominając o okresowej wentylacji, podlewaniu i zbieraniu kondensatu ze ścian szklarni. Po 10 dniach sadzonki ukorzenią się.

• Poziome warstwy. Wiosną młoda gałąź jest całkowicie odcięta, po roku w tym miejscu tworzy się nowy młody pęd, który jest wygięty do ziemi i unieruchomiony. Po kilku tygodniach pączek na pędzie zacznie rosnąć, teraz czas posypać go ziemią, a następnie podlać. Jesienią powstały krzew jest odcinany od rośliny matecznej.

• Pionowe warstwy. Jesienią najniższą gałąź przycina się dość mocno i przygiętą do ziemi posypuje ziemią. Wiosną w tym miejscu zaczyna rosnąć pęd, który w miarę dojrzewania jest opryskiwany i podlewany. W ten sposób Viburnum vulgaris pięknie się rozmnaża.

• Wzrost. Najtańsza metoda pracy stosowanej, doskonała do dumy kaliny. Młode pędy uformowane wokół konopi są podlewane, spulchniane, a jesienią oddzielane wraz z uformowanymi korzeniami.

Wskazówka: Jeśli kalina jest uprawiana jako krzew i mocno się rozrosła, możesz podzielić ją na kilka części za pomocą ostrego narzędzia ogrodniczego.

Rzadkie gatunki roślin są zwykle rozmnażane przez sadzonki, aby zachować cechy oryginalnej próbki. Najlepiej robić to w ciepłym sezonie: jesienią krzew nie zakorzenia się dobrze. Najbardziej odpowiednim czasem jest początek lipca. Kalina zaczyna owocować po 2-3 latach od rozpoczęcia uprawy.

Tajemnice właściwego lądowania: wybór miejsca

Pomimo tego, że roślina ta w warunkach naturalnych rośnie blisko wody, posadzenie kaliny jest możliwe w każdej części ogrodu. Dla krzewów najlepiej nadają się otwarte i nasłonecznione tereny z dala od zabudowań i dużych drzew. Przy odpowiedniej pielęgnacji drzewo może obficie kwitnąć wiosną i owocować nawet w zacienionych miejscach.Eksperci twierdzą, że kalina rosnąca w cieniu jesienią daje plon słodszych jagód.

Rada: aby krzew na pewno się ukorzenił, należy jesienią wykopać ziemię w miejscu przyszłego sadzenia i wymieszać ją z wiadrem zgniłych nawozów organicznych.

Kalina nie jest wymagająca w stosunku do podłoża, z wyjątkiem gleb piaszczystych. Dobrze rośnie na glebach ciężkich, gliniastych, bogatych w substancje organiczne, oddychających. Wskaźnik kwasowości gleby różni się znacznie w zależności od gatunku rośliny. Średnia kwasowość - PH-5,5-6.

Sadzenie należy rozpocząć wiosną, zanim z nabrzmiałych pąków pojawią się pierwsze lepkie liście. W przypadku sadzenia kilku krzewów, np. kaliny pospolitej, należy pozostawić między nimi odstęp 3,5-4,5 m. Algorytm działań jest następujący:

Wykopany dół nie powinien być głębszy niż 60 cm, średnica otworu jest mniej więcej taka sama. Wyekstrahowaną glebę należy dokładnie wymieszać z 5 kg gnijącego obornika i 200 g dowolnego nawozu azotowego.
1. Zalej całą mieszankę wiadrem wody i zapomnij o niej na tydzień. Po siedmiu dniach w otworze umieszcza się 4/5 całkowitej objętości przygotowanej gleby.
2. Sadzonkę umieszcza się w dołku tak, aby szyjka łodygi miała nie więcej niż 2-3 cm głębokości.
3. Wypełnij dziurę pozostałą ziemią i wlej na nią wiadro wody.
4. Mulcz powierzchnię klombu torfem wysokim i słomą.

W ten sam sposób należy wykonać jesienne sadzenie drzew. Ogrodnicy próbują sadzić dumę z kaliny przed nadejściem pierwszych przymrozków. Możesz więc osiągnąć 100% przeżywalność roślin. Jesienne ściółkowanie powinno być bardziej obfite.

Podlewanie i dożylne nawożenie krzewów

Podlewanie kaliny nie będzie trudne dla ogrodnika. Jeśli lato okazało się suche, z niewielkimi opadami deszczu, krzew należy obficie podlewać z węża 3-4 razy w tygodniu. Deszczowe lato może wcale nie wymagać wprowadzenia wilgoci - kalina zgromadzona w glebie będzie miała nadmiar wody.Nie zaniedbuj wiosną ściółkowania podłoża pod rośliną: w ten sposób można znacznie ograniczyć ilość podlewania.

Wskazówka: Oprócz utrzymywania wilgoci w glebie, mulczowanie chroni ogrodnika na długi czas przed spulchnianiem gleby i zwalczaniem owadów. Zmniejsza się również liczba owadów szkodliwych dla kaliny.

Kalina to potężna roślina, która długo kwitnie, dlatego nawożenie podczas jej wzrostu powinno być obfite iw dużych ilościach. Krzew nawozimy według następującego schematu:

• Przy regularnym podlewaniu można stosować nawozy granulowane. Wiosną pod roślinę należy rozsypać 200 g nawozu o wysokiej zawartości azotu. Wprowadzenie nawozów azotowych pomoże kali wyhodować dużo zielonych pędów i liści.
• Przed kwitnieniem stosuje się obfitą porcję (100-150 g) nawozów fosforowych. Kalina zareaguje na takie karmienie obfitszym niż zwykle tworzeniem się dużych pąków, które następnie zamieniają się w duży bukiet słodkich jagód.
• Aby drzewo dobrze zimowało, będzie potrzebowało nawozów potasowych. Po ich wykonaniu wyrośnie potężny system korzeniowy.

Jesienią 2 kg zgniłej materii organicznej należy wymieszać w 10 litrach wody i nalegać. Powstałą mieszaninę należy podlać pod korzeń rośliny. Zimą nawóz ulegnie rozkładowi i zaopatruje system korzeniowy krzewu w składniki odżywcze. Duma Viburnum może dorastać do 5-6 m wysokości. Nawożenie dla takiego drzewa jest wymagane w dużych ilościach.

Przycinanie krzewów ozdobnych

Kalina może być uprawiana jako drzewo lub krzew. Z korzenia rośliny wyrasta ponad 10 silnych gałęzi z szarawą spękaną korą. W uprawie krzewów wszystkie pędy pozostają nienaruszone, co pozwala im rosnąć dowolnie. Ale korona jest uformowana według twoich upodobań, odcinając powstałe pędy.

Wskazówka: przycinanie zapobiegawcze wykonuje się kilka razy w ciągu lata. Za pomocą sekatora pozbywają się suchych gałązek.

Jeśli planujesz wyhodować drzewko z kaliny, to musisz zacząć działać wraz z nadejściem wiosny. Wszystkie boczne gałęzie są usuwane, pozostawiając tylko najpotężniejszą środkową. Gdy dojrzeje, stanie się pniem drzewa. Konieczne jest okresowe odcinanie wszystkich pędów rosnących przy roślinie. Po 2 latach punkt wzrostu zostaje ściśnięty, tworząc rozłożystą koronę.

Niebezpieczne szkodliwe owady

Szkodniki ogrodowe nie omijają kaliny. Lubią osiedlać się na młodych liściach i pod cienką korą. Oto te najniebezpieczniejsze:

Zielona Ćma.
1. Chrząszcz kaliny.
2. Kallina galitsa.
3. Mszyca czarnolistna.

W przypadku wykrycia owadów konieczne jest natychmiastowe działanie. Roztwór dowolnego środka owadobójczego należy ostrożnie traktować wszystkimi częściami krzewu 3-4 razy w miesiącu.W okresie pozostałym do zimowania należy obserwować kalinę. Szczególnie silny okaz szkodnika mógł przetrwać po ataku chemicznym i dać potomstwo.

Za najbardziej bezpretensjonalną i odporną na ataki szkodników wśród ogrodników uważa się kalinę pospolitą. Dobrze rośnie wśród innych drzew, krzewów i kwiatów. Karłowe odmiany roślin sadzi się wiosną na poboczach ścieżek ogrodowych. Z wysokich okazów właściciele zbierają jesienią kilka kilogramów pysznych cierpkich jagód.

Właściwości lecznicze jagód i liści kaliny znane są od czasów starożytnych. Z ich pomocą można zmniejszyć ciśnienie, wyleczyć przeziębienie, pozbyć się wysypki skórnej. Z jagód gospodyni przygotowuje się wzmocnioną galaretkę i farsz do ciast. A mężczyźni jesienią zaklinają w kuchni, upierając się na spirytusowych jagodach i liściach do robienia nalewek i likierów.