Piwonia japońska: opis gatunku, zdjęcia popularnych odmian

Japońskie piwonie bardzo różnią się od bujnych kwiatów znanych ogrodnikom, ale nie mniej piękne i wyglądają bardzo oryginalnie. Roślina jest szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu, łącząc bezpretensjonalność z doskonałą adaptacją do klimatu umiarkowanego.

Ogólny opis i ważne cechy piwonii japońskiej dla ogrodników

Klasyczna idea piwonii to duży podwójny kwiat. Hodowcy od dawna pracują w tym kierunku, starając się osiągnąć większą liczbę płatków i doskonałość kształtu przypominającego różę.

Na początku XX wieku mieszkańcy Europy i USA zapoznali się z piwoniami z Japonii.Doskonale oddają wyobrażenie mieszkańców tego kraju na temat estetyki. Ceniona jest tam dyskretna prostota, wdzięk i elegancja. Kwiaty są bardzo „przewiewne”, przypominające motyle unoszące się nad liśćmi. W klimacie umiarkowanym pąki otwierają się w drugiej dekadzie czerwca.

Obfitość kwitnienia piwonii japońskiej to ich istotna zaleta, ale lista zalet tego gatunku bynajmniej się nie wyczerpuje

Piwonia japońska to najczęściej roślina zielna, sporadycznie spotyka się półkrzewy. Posiadają następujące cechy:

• potężny, rozwinięty system korzeniowy, rosnący zarówno w poziomie jak i w głąb;
• krzewy o wysokości około 1 m;
• dekoracyjne „rzeźbione” lekko pofałdowane liście o bogatej zieleni (czasem pojawia się purpurowy odcień);
• duże kwiaty (do 25 cm średnicy) o delikatnym, nienachalnym aromacie;
• sterylne pręciki przekształcone w płatki „trzcinowe” (prątniczki), kontrastujące kolorem z płatkami zewnętrznymi (często są zagięte do wewnątrz, tworząc coś w rodzaju pomponu).

Rosnącej popularności piwonii japońskiej sprzyja nie tylko niezwykły wygląd kwiatów, ale także inne zalety:

• tolerancja na suszę (potężne korzenie potrafią "wyciągnąć" wilgoć z głębszych warstw gleby);
• mrozoodporność do -30°C (piwonie japońskie przystosowały się do zimna w swojej ojczyźnie i mogą zimować bez schronienia w klimacie umiarkowanym);
• produktywna długość życia (krzew będzie cieszył oko przynajmniej 15-20 lat, zdarzają się też "stulatkowie" , którzy mają 50-60 lat);
• długość i obfitość kwitnienia (kwiaty mogą utrzymywać się na krzakach do 3 tygodni, na dorosłej roślinie otwiera się jednocześnie do 50 pąków);
• łatwa do rozmnażania dowolną metodą wegetatywną (cięcie, dzielenie krzewu, ukorzenianie sadzonek);
• „wytrzymałość” kształtu (krzew nie „kruszy się”, łodygi nie uginają się pod ciężarem kwiatów, wiatr, ulewne deszcze w niewielkim stopniu wpływają na konfigurację);
• zdolność do aktywnego wzrostu zielonej masy i osiągania w 2-3 sezonach wymiarów charakterystycznych dla roślin dorosłych;
• wysoka odporność (choroby grzybicze i ataki szkodników są niezwykle rzadkie).

Film: kwiat japońskiej piwonii

Nie stwierdzono istotnych braków u piwonii japońskich przez cały okres uprawy. Oczywiście nie wszystkim podoba się ten kształt kwiatu, ale jest to wyłącznie kwestia osobistych preferencji. Kolejna względna wada związana głównie z odmianami o czerwonych kwiatach - rosną i rozwijają się wolniej, zaczynają kwitnąć nie w trzecim roku po posadzeniu, ale w czwartym lub piątym.

W projektowaniu krajobrazu piwonie japońskie są wykorzystywane zarówno w nasadzeniach pojedynczych, jak i grupowych.Specjaliści w tej dziedzinie najczęściej zalecają sadzenie krzewów na trawniku w grupach, włączając je w mixbordery i obwódki. Równie elegancko prezentują się grupy piwonii tej samej odmiany, jak i kilka odmian pasujących do siebie kolorystycznie (wystarczy wybrać wysokość).

Jakie odmiany są popularne

Pomimo nazwy gatunku większość współczesnych odmian piwonii japońskich jest hodowana w USA. Popularny wśród ogrodników:

• Jan Van Leeuwen. Swego rodzaju „klasyka gatunku”. Śnieżnobiałe kwiaty złożone ze złotą "kulą" pręcików pośrodku. Czas kwitnienia zapewnia obecność pąków bocznych na każdej łodydze.

  Piwonia Jan Van Leeuwen, wyhodowana w Holandii w 1928 roku i nazwana na cześć jej twórcy, jest jedną z najstarszych zasłużonych odmian, „przetestowaną i zatwierdzoną” przez kilka pokoleń ogrodników

• Charles Burgess. Płatki mają bardzo głęboki, ciemnowiśniowy kolor. Staminody są faliste, również czerwone, ale jaśniejsze. Końcówki są zakrzywione, złote.

  Piwonia Charles Burgess - jeden z pierwszych udanych eksperymentów amerykańskich hodowców

• Neon. Krzew jest powyżej średniej dla japońskich piwonii (1,2-1,5 m). Kwiaty są karmazynowe, pręciki różowe z żółtawymi końcówkami. U dorosłych okazów wąskie różowe płatki wyrastają ze środka kwiatu, tworząc „kępkę”.

  Peony Neon swoją nazwę zawdzięcza jasności cienia płatków

• Rashoomon. Kwiaty karmazynowoczerwone. Staminody są faliste, z zakrzywionymi końcami, różowe, z jasnożółtą obwódką.

  Piwonia Rashoomon - „japońska rasa”, wyhodowana w Kraju Kwitnącej Wiśni w 1928 r.

• Isani Gidui. Płatki są lekko pofalowane, śnieżnobiałe, z różowawym odcieniem masy perłowej. Staminody są prawie w kształcie igieł, koloru masła. Kwitnie dość późno, pod koniec czerwca.

  Nazwa piwonii Isani Gidui to zniekształcona transkrypcja japońskiego Isami Jishi, przetłumaczona jako „uśmiechnięty lew”

• Waikiki. Płatki są jaskrawokarmazynowe, pręciki są nieco jaśniejsze, z żółtawo-kremową obwódką. Średnica kwiatu - do 12 cm.

  Piwonia Waikiki ma średniej wielkości kwiaty, ale efekt dekoracyjny nie ucierpi na tym w żaden sposób

• Kukeni Jishi. Liście są mocno pofałdowane. W dopiero co otwartych pąkach płatki są pastelowo różowe, odlane z masy perłowej. Stopniowo zmieniają kolor na śnieżnobiały. Złocistożółte pręciki z zakrzywionymi końcówkami tworzą gęstą kulę.

  Kukeni Jishi - rzadka odmiana kameleona dla piwonii japońskiej

• Nellie Saylor. Kwiaty są bardzo duże, płatki winnoczerwone, pręciki kremowe. Pomiędzy nimi wyrastają wąskie szkarłatne płatki.

  Piwonia Nellie Saylor w optymalnych warunkach dorasta do 1,2 m

• W alter Mains. Kwiat o prawidłowym kształcie miseczki. Płatki są bardzo ciemne - bordowe z czekoladowym odcieniem. Staminody są czerwone, z żółtawo-kremową obwódką.

  Piwonia W alter Mains została odznaczona Złotym Medalem Amerykańskiego Towarzystwa Piwonii w 1974 roku

• Parada Hitów. Płatki są różowo-fioletowe. Staminody są brzoskwiniowe, łososiowe lub koralowo-żółte, z ostrymi końcami. Kwiaty o średnicy nie większej niż 15 cm.

  Peony Hit Parade - feeria kolorów nietypowa dla japońskich odmian

• Spiffy. Zewnętrzne płatki są niezwykle szerokie, szkarłatnoczerwone z fioletowym odcieniem. Kremoworóżowe pręciki, przeplatane wąskimi falistymi karmazynowymi płatkami tworzą ażurowy wzór.

  Spiffy piwonie wyglądają bardzo wdzięcznie i elegancko

Film: odmiana piwonii Jan Van Leeuwen

Cechy techniki rolniczej piwonii japońskiej

Jeśli weźmiemy pod uwagę kilka wymagań kultury dla techniki rolniczej, piwonia japońska staje się całkowicie bezproblemową rośliną i „dziękuje” ogrodnikowi za czas i obfitość kwitnienia:

• Oświetlenie. Bezpośrednie światło słoneczne, w przeciwieństwie do wielu „krewnych”, jest dobrze tolerowane, płatki nie blakną i nie kruszą się. Odpowiedni jest również lekki półcień. W gęstym cieniu praktycznie nie kwitną, łodygi stają się cieńsze i silnie wydłużone.
• Lokalizacja. Piwonie japońskie nie mają nic przeciwko „sąsiedztwu” z drzewami i krzewami. Gęste, obfite nasadzenia na wybranym obszarze nie zakłócają ich normalnego rozwoju, jeśli rośliny mają wystarczającą ilość światła.
• Reprodukcja. Możliwe jest dzielenie krzewów piwonii japońskiej już 4 lata po posadzeniu w ziemi. Inne gatunki będą musiały poczekać 5-6 lat.
• Podlewanie. „Japończycy” są podlewani znacznie częściej niż „krewni” - co najmniej dwa razy w tygodniu, 7-8 litrów na dorosłą roślinę. Intensywne podlewanie jest warunkiem koniecznym obfitego kwitnienia. Aby zapobiec stagnacji wody, podczas sadzenia należy zapewnić dobry drenaż. Nawet przy nadmiarze wilgoci rzadko rozwija się szara zgnilizna charakterystyczna dla piwonii.

Piękno japońskich piwonii w żaden sposób nie ucierpi, gdy bezpośrednie światło słoneczne pada na kwiaty

Piwonia japońska na pierwszy rzut oka nie wydaje się tak jasna i chwytliwa jak jej „krewniaczki”, ale wyróżnia ją wyrafinowana elegancja. Nawet początkujący ogrodnicy mogą się tym zająć, problemy z rośliną są niezwykle rzadkie. Ta odmiana piwonii stale zyskuje na popularności, hodowcy zwracają na nią coraz większą uwagę, wciąż opracowując nowe, niezwykłe odmiany.