Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

W sercach właścicieli ogrodów przydomowych rośliny z rodziny Amarylis zajmują szczególne miejsce: ich wzruszająco delikatne i pachnące kwiaty urzekają od pierwszego wejrzenia. Kwitnące pąki eucharis można podziwiać bez końca, a pielęgnacja nie jest trudna. Niesamowita uroda rośliny znajduje odzwierciedlenie w jej nazwie. Tak brzmią epitety „wdzięczny”, „pełen łaski” w starożytnej Grecji.

Popularne gatunki

Rodzaj Eucharis jest niewielki, reprezentuje go tylko 20 gatunków. Wszystkie są typowe dla flory wilgotnych i zacienionych lasów tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej.Szczególnie obfite dzikie eucharis występują na wschodnich zboczach Andów i bogatych w próchnicę ziemiach nizin amazońskich. Ze względu na trwałe przywiązanie do tego obszaru roślina była popularnie nazywana lilią amazońską. W XIX wieku podbiła europejskich hodowców kwiatów, szybko zyskując uznanie i popularność, której nie straciła do dziś.

Wszystkie rodzaje eucharis mają duże, błyszczące liście dochodzące do 35 cm długości, zwykle jest ich niewiele - od 2 do 4. Liście osadzone są na długich ogonkach, są ciemnozielone, a ich brzegi są lekko skręcony do wewnątrz. Kształt kwiatów eucharis przypomina żonkile. Są duże (od 5 do 12 cm średnicy), śnieżnobiałe, jak porcelana, niektóre odmiany mają lodowato-niebieskawy odcień. W centrum kwiatostanu, który składa się z 6 płatków, znajduje się korona utworzona z pręcików. W domu roślina może zachwycać pąkami dwa, a nawet trzy razy w roku. Zwieńczone są długimi szypułkami, z których eucharis wypuszcza do 2. Zwykle jest na nich 3-6 pąków.Roślina kwitnie bardzo długo - do 1 miesiąca.

Następujące rodzaje eucharystii są odpowiednie dla domu.

  • Wielkokwiatowe. Znany w literaturze naukowej jako Eucharis grandiflora. Jej kwitnienie przypada na koniec wiosny, sierpień i miesiące zimowe. Średnica cebul wynosi 3-6 cm Wielkokwiatowy gatunek eucharis ma szerokie lancetowate liście i długie (60-80 cm) szypułki. W formie luźnej jej pąki są ogromne - ich średnica sięga 12 cm.Kwiat przybył do kultury z Kolumbii.
  • Bezzębny (Eucharis subedentata). Wyróżnia się owalnymi cebulkami. Liście rośliny są średniej wielkości: osiągają 23 cm długości, 11 cm szerokości, mają kształt podłużnego trójkąta, osadzone na rowkowanych ogonkach. Łodyga kwiatonośna jest wąska, tworzy się na niej od 6 do 8 pąków.
  • Biały (Eucharis candida). Znany również jako biały. Jego cebule są duże (do 5 cm średnicy), jajowate. Długość liści sięga 40 cm, ich średnia szerokość wynosi 15 cm.Wyglądają jak szeroka elipsa, są zwężone u podstawy i skierowane ku górze. Szypułka ma kolor brązowo-zielony. Ma 6-10 pąków z płatkami lekko wygiętymi do góry. W domu kwitną w marcu.
  • Mistrzowie (Eucharis mastersii). Jej cebulki są prawie nie do odróżnienia od białych eucharis. Liście na zewnątrz przypominają szeroki owal, zaokrąglony u podstawy. Osiągają do 25 cm długości, do 15 cm szerokości, ogonki są krótsze niż u innych rodzajów eucharis. Strzała z kwiatami ma okrągły przekrój. Zwykle są na nim 2 parasole z pąkami. Wypuszcza swoją roślinę wczesną wiosną.

Największym popytem wśród właścicieli ogrodów przydomowych cieszą się eucharis wielkokwiatowe. Kultura jest również uprawiana na skalę przemysłową. Najczęściej eucharis Sandera trafia do sklepów. Ma 2 formy - regularną i wielokwiatową. Na pierwszym zaokrąglona strzała jest zwieńczona parasolem 2-3 pąków, na drugim jest ich więcej - 4-6, ale są mniejsze. Środek kwiatów jest żółtawy.Kwitną od lutego do kwietnia, w zależności od warunków w jakich trzymana jest roślina.

Oświetlenie i temperatura

Bezpretensjonalna eucharis to wybawienie dla tych hodowców kwiatów, których okna wychodzą na północ. Roślina kocha światło, ale nawet w cieniu czuje się komfortowo, taki układ nie grozi jej utratą dekoracyjności i pogorszeniem zdrowotności. Optymalną ilość światła słonecznego zapewni kwiat na parapetach skierowanych na wschód lub zachód. Po południowej stronie domu będzie musiał być osłonięty od południowego upału, w przeciwnym razie liście eucharystii będą pokryte oparzeniami. Z tym zadaniem skutecznie poradzą sobie następujące materiały:

  • gaza;
  • kalka;
  • folia florystyczna;
  • rolety;
  • cienka siatka przymocowana do szyby.

Kwiat skorzysta z „letnich wakacji” na świeżym powietrzu.Jeśli doniczkę z nią postawisz na balkonie, werandzie lub w ogrodzie, ważne jest, aby chronić roślinę przed opadami atmosferycznymi i jasnym słońcem. Trzymając euharis na ulicy, będziesz musiał stale monitorować prognozę pogody. Ze względu na swoje tropikalne pochodzenie roślina szybko ulega przechłodzeniu, dlatego przy najmniejszym śladzie przedłużającego się chłodu przenosi się ją do ciepłego pomieszczenia lub przykrywa folią, tworząc coś w rodzaju szklarni.

Eucharis będzie potrzebował dużo miejsca do pełnego rozwoju. Jeśli parapet jest wypełniony doniczkami z innymi uprawami, sadzenie tej lilii nie jest praktyczne. Roślina zacznie więdnąć, a jej liście i pąki będą małe. A inne kolory nie skorzystają z takiego sąsiedztwa. Eucharis woli dumną samotność, w takich warunkach okazuje się jak najbardziej skuteczny.

W okresie aktywnej wegetacji prawidłowe jest utrzymywanie rośliny w temperaturze 22-26°C. Zimą jest nieco obniżona - do 18-20 ° C. Eucharis potrzebuje okresu uśpienia. Jego brak jest głównym powodem, dla którego roślina nie kwitnie. „Hibernacja” eucharystii nie trwa długo (1-1,5 miesiąca).

Wskazówka

W naturalnym środowisku lilii amazońskiej okres spoczynku rozpoczyna się po kwitnieniu. W domu organizuje się to sztucznie, ograniczając podlewanie do minimum - ziemia w doniczce powinna być półsucha.

Euharis kapryśnie podchodzi do nagłych zmian temperatury i przeciągów. Reaguje na nie ostro - miażdżąc kwiaty lub ich brak. Na zimno (w temperaturach poniżej 10 ° C) roślina traci efekt dekoracyjny i obumiera. Liście eucharis zaczynają latać, a cebulki zaczynają gnić.

Podstawy pielęgnacji

Chociaż lilia amazońska może rosnąć w suchym powietrzu, skorzysta na regularnym opryskiwaniu. Wykonuje się je ostrożnie, upewniając się, że krople wody nie spadają na delikatne płatki. Naruszenie tej zasady jest obarczone pojawieniem się na nich brzydkich plam. Wraz z początkiem sezonu grzewczego częstotliwość oprysków w domu dostosowuje się do 2 razy dziennie.

Aby zaoszczędzić czas na takiej pielęgnacji, doniczkę ustawia się na tacy wypełnionej mokrą gliną. Możesz go zastąpić kamykami, piaskiem lub mchem. Ważny punkt - dno pojemnika nie powinno mieć kontaktu z wodą. Liście Eucharis są okresowo wycierane z kurzu wilgotną gąbką lub miękką ściereczką. Dozwolone jest mycie ich wodą, ale tak, aby nie spływała do ziemi.

W okresie intensywnego wzrostu lilię amazońską obficie podlewać. Kolejne nawilżanie rozpoczynamy po wyschnięciu podłoża w górnej części doniczki. Zwykle trwa to 3-4 dni. Eucharis uwielbia lekko wilgotną glebę, ale jak wszystkie cebule nie toleruje nadmiaru wody, reagując na nią gnijącymi korzeniami. Spoczynkowy kwiat jest podlewany rzadziej - po 7-10 dniach. Zwilżyć roślinę miękką, wstępnie osiadłą wodą. Nie można używać zimnego płynu, jego temperatura powinna być zbliżona do temperatury pokojowej. Podlewanie odbywa się wzdłuż krawędzi doniczki. Wnikanie wody do środka kwiatu grozi mu chorobami cebuli. Ciecz spuszczona do miski jest natychmiast odprowadzana.

Aktywnie rosnąca i kwitnąca eucharis wymaga nakarmienia. Odpowiadają mu związki organiczne i mineralne bogate w potas. Przywożone są naprzemiennie z częstotliwością 2 tygodni. Aby nakarmić roślinę latem, lepiej jest stosować preparaty do kwitnienia upraw w pomieszczeniach, które zawierają minimum azotu. Kiedy ostatnie pąki na eucharis więdną, karmienie zostaje wstrzymane. Powrót do zwykłej pielęgnacji będzie możliwy za 30-50 dni.

Odpowiednia gleba i przesadzanie

Eucharis preferuje luźne, dobrze przepuszczalne powietrze i wodę podłoże o lekko kwaśnym odczynie. Z gotowych podłoży odpowiednia jest dla niego ziemia pod amarylis, hippeastrum, valotta.

Uda się posadzić roślinę w mieszance składników pobranych w proporcji 4:2:2:1:

  • kraina liści;
  • teren darniowy;
  • torf;
  • piasek.

Podłoże pod eucharystię można przygotować w domu w inny sposób, dodając do ziemi liściastej w tych samych proporcjach:

  • kompost (lub dobrze przegniły obornik zmieszany z mączką kostną);
  • proszek do pieczenia (wermikulit, perlit, gruboziarnisty piasek);
  • gleba gliniasta.

Wskazówka

Aby chronić cebule przed próchnicą, do gleby dodaje się pokruszony węgiel drzewny.

Przeszczep kwiatów jest rzadko wymagany - raz na 3-4 lata. Znosi to boleśnie, ostro reagując na naruszenie śpiączki glebowej i uszkodzenie delikatnych korzeni. Ale ta procedura eucharystyczna jest życiową koniecznością. Kwiat aktywnie tworzy cebulki potomne, które ostatecznie wypełniają całą przestrzeń doniczki. Ściany pojemnika mogą nie wytrzymać ich ciśnienia i pęknąć. Nawet jeśli zadbasz o eucharis zgodnie ze wszystkimi zasadami, stłoczenie i brak jedzenia go zniszczy.

Przed przesadzeniem rośliny na dnie doniczki umieszcza się warstwę drenażową z keramzytu lub kawałków łupin orzecha włoskiego. Wymiary pojemnika zależą od celów hodowcy. W obszernej doniczce eucharis skieruje wszystkie swoje siły na tworzenie nowych cebul. Ciasne naczynia zmuszą roślinę do aktywnego wytwarzania łodyg kwiatowych. Wysokość eucharisu pokojowego sięga 60-80 cm, dlatego należy dobrać do niego stabilną doniczkę.

Przeszczep przeprowadza się wczesną wiosną. W takim przypadku musisz działać ostrożnie, starając się nie zranić korzeni i liści kwiatu. Przed wyjęciem eucharis ze starej doniczki zaleca się ostrożnie poluzować w niej ziemię drewnianym patyczkiem. Cebule są oczyszczane z gleby, prostując ich korzenie. Można je myć pod bieżącą wodą. Następnie umieszcza się je w świeżym podłożu.

Funkcje dopasowania

Aby eucharis był bujny, dobrze kwitł i nie wymagał częstego przesadzania, powierzchnia żerowania każdej cebulki powinna wynosić co najmniej 5 cm².Wielkość puli określa ich liczbę. Nie jest konieczne oddzielanie młodych od cebulki matki podczas procesu przeszczepu. Posadzone w pojedynczych doniczkach nie zakwitną szybko. Taki środek jest uzasadniony tylko wtedy, gdy jego celem jest reprodukcja Eucharystii.

Głębokość sadzenia zależy od obecności liści. Jeśli tak, cebula jest zanurzona w glebie na 4-5 cm, a gleba wokół niej jest dobrze zagęszczona. Dorosłe cebulki bez liści wymagają płytszego sadzenia. Ich korona powinna wystawać z podłoża. Ułatwi to kontrolę ich wzrostu. Jeśli do sadzenia wykorzystywane są dzieci, ich wierzchołek posypuje się cienką warstwą ziemi.

Pielęgnacja roślin w tym okresie sprowadza się do podlewania. Rozpoczynają ją, gdy eucharis spędza 7-10 dni w nowej doniczce. Przez 4-6 tygodni, aż przesadzone kwiaty wypuszczą nowe listki, zwinięte w tubę, stosować schemat nawilżania zalecany na okres spoczynku. Podlewamy rośliny, czekając aż wyschnie wierzchnia warstwa podłoża.

Wskazówka

Cebule z liśćmi po posadzeniu są regularnie spryskiwane dużą ilością wody.

Eucharis łatwiej i szybciej zapuści korzenie w nowej doniczce, jeśli zapewnimy jej rozproszone światło i umiarkowany chłód. W takich warunkach kwiat jest przechowywany przez kilka dni. Kiedy na roślinie pojawiają się młode listki, pielęgnację uzupełniamy pogłównym opatrunkiem.

Dlaczego eucharis w pomieszczeniach nie kwitnie?

Powody, dla których roślina nie spieszy się z zadowoleniem właściciela pąkami, leżą w poważnym naruszeniu jego wymagań. Najczęściej następujące błędy prowadzą do takiego wyniku w domu:

  • niewłaściwe dopasowanie;
  • nagłe zmiany temperatury;
  • narażenie na przeciągi;
  • brak składników odżywczych;
  • brak okresu odpoczynku.

Eucharis kwitnie, gdy jego cebulka zarośnie się dziećmi. Proces ten trwa zwykle 3-4 lata. Jeśli roślina wymaga podziału, zaleca się poczekać na jej przesadzenie. Robią to tak, że dojrzała cebula jest otoczona przez 4-5 dzieci. Podział ten jest mniej traumatyczny dla korzeni, a także stymuluje powstawanie młodych cebulek. Długo wyczekiwane pąki na eucharisach pojawią się, gdy ich korzenie całkowicie oplotą kulę ziemi.

Sadzenie kilku roślin w jednej doniczce przyspiesza kwitnienie. Wskazane jest, aby wybrać dla nich większą pojemność. Jeśli euharis jest już w obszernej doniczce, są dwa wyjścia:

  • czekaj aż urosną korzenie kwiatów;
  • wymień naczynia na mniejsze.

Ponieważ kwiat źle znosi przesadzanie, lepiej poprzestać na pierwszej opcji.

Najpewniejszym sposobem na uwolnienie pąków eucharis jest wprowadzenie go w stan hibernacji. Doniczkę czyści się w chłodnym miejscu i trzyma w cieniu, prawie bez podlewania.Zadaniem hodowcy jest zadbanie o to, aby roślina zachowała zdrowe stare liście, ale nie wypuszczała nowych. Jeśli lilia amazońska ma wysuszone łodygi z pąkami, są one odcinane.

Wskazówka

Ilość światła słonecznego dla odpoczywającej rośliny nie odgrywa specjalnej roli. Nie możesz go przenieść, ale zostaw na parapecie pod uchylonym oknem. Najważniejsze jest obniżenie temperatury, ograniczenie podlewania i ochrona kwiatu przed przeciągami.

Po 1-1,5 miesiąca ustawia się doniczkę na świetle, podnosi temperaturę w pomieszczeniu i zaczynają jak zwykle zajmować się eucharystią. Kwiat dobrze reaguje na takie wstrząsy po przesadzeniu, zaczynając aktywnie rosnąć i tworząc strzały z pąkami. Jeśli kolejny okres spoczynku lilii amazońskiej wyznaczymy na sierpień, zakwitnie ponownie zimą.

Eucharis to elegancka i jednocześnie efektowna roślina, która urzeka swoim pięknem nawet bez pąków. Na tle soczystych i błyszczących ciemnozielonych liści urok innych upraw w pomieszczeniach tylko wzrośnie.Ten kwiat jest otoczony starożytnymi wierzeniami. Jest najlepszym amuletem dla kobiet, pomagającym znaleźć szczęście, dobrobyt i harmonię w rodzinie. Nic dziwnego, że europejscy kwiaciarnie umieszczają go w swoich bukietach ślubnych. Roślina ma dobroczynny wpływ na dzieci, przyczyniając się do rozwoju ich intelektu, dlatego szczególnie udane będzie jej ustawienie w kąciku ucznia.

Pielęgnacja eucharis nie jest trudna, nawet osoby, które dopiero zapoznają się z podstawami kwiaciarstwa w pomieszczeniach, poradzą sobie z tym zadaniem. Jedynym minusem rośliny jest jej toksyczność. Z tego powodu zaleca się umieszczanie dzbanka z eucharystią w miejscu, w którym zwierzęta domowe i małe dzieci nie mogą do niego dotrzeć. Musisz ostrożnie pracować z rośliną, chroniąc ręce gumowymi rękawiczkami i pamiętając o dokładnym umyciu ich po zakończeniu zabiegów.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Rośliny domowe