Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Roślina doniczkowa drimiopsis (drimiopsis) jest bezpretensjonalna w warunkach uprawy i świetnie czuje się w miejskich mieszkaniach i biurach. Ceniony za jasną, piękną zieleń, szybko rośnie i służy jako dekoracja wnętrz. Opieka nad nim jest prosta i nie zajmuje dużo czasu.
Opis rośliny
Drimiopsis ma inne nazwy - Scylla i Ledeburia. Jest to wieloletnia roślina cebulowa. Podczas wzrostu cebula unosi się ponad powierzchnię gleby, a po chwili większa jej część unosi się nad ziemią.
Ten kryty kwiat nie posiada łodygi - z samej cebulki wyrastają mocne ogonki, których długość wynosi od 10 do 15 cm.Wielkość liści różni się w zależności od odmiany. Mogą mieć od 10 do 25 cm, kolor jest zwykle nasycony zielony, płytka liściowa może być monofoniczna lub usiana wieloma plamami o różnych odcieniach - od zielonego do brązowego. Liście mogą być jajowate lub lancetowate. Istnieją odmiany, w których liść ma wydłużony kształt w kształcie serca. Cechą wspólną wszystkich odmian jest to, że krawędzie liści są równe, końcówka spiczasta, a powierzchnia gładka, błyszcząca.
Kwiaty są drobne, zebrane w kłos, wiechę lub pędzelek. Na jednej szypułce może znajdować się do 30 pąków. Ich kolor jest kremowy, biały lub biały z zielonkawym odcieniem. W sprzyjających warunkach drimiopsis kwitnie przez długi czas - od lutego do końca kwietnia. Pąki otwierają się jeden po drugim, zaczynając od dołu. Czasami druga fala kwitnienia może rozpocząć się we wrześniu. Aromat podczas kwitnienia jest przyjemny, przypominający zapach konwalii, ale słabszy.
Warunki przechowania
W domu zawsze znajdzie się odpowiednie miejsce dla tego bezpretensjonalnego kwiatka. Oświetlenie powinno być jasne lub rozproszone. Doniczkę możesz postawić na wschodnim lub południowo-zachodnim parapecie lub na południowym.
W przypadku okna południowego należy wziąć pod uwagę następujące niuanse.
- Jeśli kwiat stoi na parapecie, to latem jasne promienie słoneczne przechodzące przez szybę mogą poparzyć liście. Aby tego uniknąć, pojemnik z rośliną należy ustawić nieco głębiej w pomieszczeniu lub osłonić przed słońcem białą kartką papieru.
- Jeśli drimiopsis stoi na otwartym balkonie, tarasie lub na nieszkliwionej loggii, to jasne letnie promienie nie są mu groźne.
W jasnym świetle liście nabierają bogatego koloru, a plamy na nich wyglądają bardziej kontrastowo. W cieniu zieleń rośliny blednie, ogonki są silnie wydłużone i mogą opadać pod ciężarem liści. Bez wystarczającej ilości światła cętkowane zabarwienie może blaknąć lub całkowicie zniknąć.
Optymalna temperatura przechowywania to 20-25°C. Zimą pożądane jest obniżenie go do 15-17 ° C - wpłynie to korzystnie na tworzenie szypułek. Jeśli trzymasz drimiopsis w podwyższonych temperaturach przez cały rok, to kwitnienie może nie wystąpić lub będzie bardzo krótkie i słabe.
Czasami jesienią drimiopsis może zrzucić większość liści. Jeśli tak się stanie, konieczne jest przeniesienie kwiatu do chłodniejszego miejsca i zmiana pielęgnacji: zmniejsz podlewanie, tworząc w ten sposób okres uśpienia. Wraz ze wzrostem liczby godzin dziennych na wiosnę pąki liściowe same się obudzą.
Zasady pielęgnacji
Drimiopsis podlewa się tylko osiadłą ciepłą wodą. Podczas nawadniania gliniana bryła jest obficie zwilżana, a nadmiar wody jest odprowadzany z patelni. Pozwól glebie trochę wyschnąć między podlewaniami. Jesienią i zimą podlewaj rzadziej niż latem.
Ważne!
Drimiopsis łatwo znosi krótkotrwałą suszę, ale nie toleruje częstego podlewania gleby, szczególnie przy niskich temperaturach. Gnicie korzeni może zacząć się od nadmiaru wilgoci i trudno będzie uratować cebulkę.
Drimiopsis bez problemu toleruje suche powietrze w pomieszczeniu, w okresie grzewczym lub w letnie upały nie wymaga oprysków. Możesz oczyścić roślinę z kurzu pod ciepłym prysznicem, ale należy to robić tylko w ciepłe dni. Ziemię wraz z cebulką podczas zabiegu należy przykryć celofanem.
Drimiopsis dobrze reaguje na nawożenie pogłówne. Najlepiej stosować płynne złożone nawozy mineralne. Można stosować nawozy przeznaczone do roślin cebulowych lub sukulentów. Przywozi się je przez cały okres od początku kwitnienia do października w odstępie 2-3 tygodni.
Aby kwiatek w misce rósł równomiernie, należy go obracać co 10 dni. Jeśli nie zostanie to zrobione, główna część liści zwróci się w stronę źródła światła, a roślina będzie wyglądać brzydko z boku pomieszczenia.
Przelew
Kiedy cebula mateczna mocno wystaje ponad ziemię, a cebulek młodych jest za dużo, należy przesadzić kwiat. Jeśli nie zostanie to zrobione, kwitnienie może się zatrzymać, a ogonki i liście zaczną się rozciągać i kurczyć.
Należy przestrzegać zasad przesadzania, ponieważ ostatecznie wpływa to na dekoracyjność rośliny.
- Nowa miska powinna być niska, kilka centymetrów szersza od poprzedniej.
- Wymagana jest warstwa drenażowa, do tego można użyć keramzytu lub drobnego kamyczka.
- Mieszankę gleby można kupić w sklepie. Drimiopsis jest odpowiednią glebą dla sukulentów. Możesz użyć „uniwersalnej gleby do roślin domowych”, ale zwykle zawiera ona dużą ilość torfu. Taką ziemię należy wymieszać z ziemią ogrodową w stosunku 1:1 i dodać 1/5 piasku.
- Podczas sadzenia cebule można pogłębić tak, aby nad powierzchnią gleby widoczny był tylko wierzchołek ogonka. Następnie roślina sama unosi się nad ziemią. W przypadku tego sadzenia należy uważać z podlewaniem, aby zapobiec gniciu.
- Można sadzić tak, aby ¼ cebulki wystawała ponad ziemię. Wadą tej metody jest to, że przeszczep trzeba będzie przeprowadzać częściej niż zwykle.
Reprodukcja
Najwygodniejszym i najskuteczniejszym sposobem rozmnażania jest sadzenie cebul potomnych. Są rozdzielane podczas przesadzania dorosłej rośliny. Każda cebula powinna mieć kilka korzeni. Miejsce separacji posypuje się kruszonym węglem aktywnym lub popiołem drzewnym. Kilka cebul sadzi się jednocześnie w jednej misce, zachowując między nimi odległość 2-4 cm, dopóki nowe liście nie zaczną rosnąć, gleba nie może wyschnąć. Podlewanie powinno być częste, ale umiarkowane.
Drimiopsis łatwo rozmnaża się przez sadzonki liściowe. Są odłamywane bliżej żarówki i umieszczane w wodzie. Oświetlenie powinno być jasne przez cały czas. Pierwsze korzenie mogą pojawić się po 10-20 dniach. Kiedy dorosną do 1 cm, możesz sadzić. Woda podczas ukorzeniania jest wymieniana tylko wtedy, gdy staje się mętna i nieprzyjemnie pachnie.
Sadzonki liściowe można ukorzenić w mokrym piasku, ale należy stale pilnować, aby piasek nie wysychał.
Rozmnażanie drimiopsis przez nasiona jest możliwe, ale rzadko praktykowane w warunkach domowych: proces jest pracochłonny, nasiona trudno zebrać, szybko tracą zdolność kiełkowania, a kiełkuje tylko niewielka ich część.
Przy wyborze rośliny dla wielu hodowców ważna jest łatwość pielęgnacji i rozmnażania. Drimiopsis spełnia te wymagania, a jego piękne liście przyciągają wzrok i mogą nadać ton całej kolekcji kwiatów.