Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Migdały to wysokie drzewo lub krzew należący do rodzaju Śliwka i rodziny Różowe. Wiele osób uważa, że migdały to orzechy, ale tak naprawdę nie są, to pestki.

Opis i kwitnienie krzewów ozdobnych

Drzewo migdałowe osiąga wysokość 4-6 metrów, a krzak 2-3 metry. Kłącze składa się z 3-5 korzeni szkieletowych, które są w stanie wniknąć głęboko w ziemię, chroniąc się w ten sposób przed wysuszeniem.

Roślina jest dość rozgałęziona, a składa się z dwóch rodzajów pędów, w tym skróconego generatywnego i wydłużonego wegetatywnego.

Ciemnozielone liście są przymocowane do brązowych ogonków i mają lancetowaty kształt ze spiczastym wierzchołkiem.

Ciekawą cechą migdałów jest to, że zaczyna kwitnąć w marcu lub kwietniu, znacznie wcześniej niż kwitną liście.

Kwiaty takiej rośliny składają się z 5 płatków pomalowanych na biało lub jasnoróżowo. Średnio średnica jednego kwiatu wynosi 2, 5 centymetra.

Owoc migdałów jest suchym i aksamitnym w dotyku pestkowcem z skórzastą i mięsistą zieloną owocnią.

Po wysuszeniu miąższ bardzo łatwo oddziela się od jadalnej kości o owalnym kształcie i długiej, równej 2, 5 - 4 centymetrom. Charakteryzuje się obecnością dużej liczby bruzd.

Pierwsze owocowanie następuje po 4-5 latach życia drzewa, ale w pełnej sile objawia się dopiero po 10-12 latach. Przy dobrej pielęgnacji krzew owocuje przez 30-50 lat.

Oprócz pozyskiwania owoców migdały uprawiane są również w celach dekoracyjnych . Różowa lub biała piana kwiatów takiego drzewa nie tylko zdobi ogród wczesną wiosną, ale także emanuje wyjątkowym aromatem.

Migdał kwitnie w marcu i kwietniu z białymi lub jasnoróżowymi kwiatami

Migdały to roślina, o której zapylaniu należy się wcześniej zadbać. Istnieją dwa rodzaje drzew:

  • poprzednie wymagają zapylenia krzyżowego, dlatego co najmniej 3 zapylacze sadzi się obok owocujących migdałów, których czas kwitnienia musi się pokrywać;
  • drugie zapylane są za pomocą pszczół, dlatego wskazane jest, aby 2-3 rośliny ule stały obok rośliny.

Początkowo sądzono, że migdały można uprawiać tylko w regionach południowych, ale wraz z rozwojem technologii naukowej hodowcy wyhodowali odmiany, które przy odpowiednim schronieniu mogą przetrwać nawet najsurowszą zimę.

Odmiany

W kulturze uprawiane są odmiany słodkich migdałów, szczególnie popularne są następujące typy:

  • Rocznica - odmiana kwitnie dość późno, ma dobrą tolerancję na suszę. Skórka jest średniej grubości, a rdzeń jest słodki, gęsty i suchy;
  • Ayudagsky to odmiana późno dojrzewająca i wcześnie rosnąca; pierwsze owocowanie następuje już w 3 roku życia drzewa. Owoce pokryte miękką skorupą są gęstym, lekko spłaszczonym owalnym jądrem o jasnobrązowym kolorze;
  • Sewastopol - takie migdały mogą pochwalić się doskonałą odpornością na ciepło i suszę, a ponadto zapewniają ogromną ilość zbiorów. Skorupa owocowa jest miękka, a same ziarna są gęste, słodkie, pomalowane na biały połysk;
  • Mangul - ta późno dojrzewająca odmiana nie boi się suszy. Twarde i gęste jądra o zwiększonej oleistości pokryte są miękką skorupą. Charakterystyczną cechą będzie dobra odporność na większość chorób i szkodników;
  • Deser - taki samozapłodny migdał dobrze nadaje się do uprawy w centralnej Rosji, ponieważ nie boi się mrozów i odmrożeń pąków kwiatowych. Skorupa jest miękka i szorstka. Owalne jądra są bardzo słodkie i maślane. Jako zapylacze tej odmiany zwykle stosuje się migdały Primorsky lub Spicy.

Zasady sadzenia drzewa migdałowego w otwartym terenie

Migdały najlepiej hodować z rocznych sadzonek, które umieszcza się w otwartym terenie na początku marca lub pod koniec listopada.

Jako miejsce do sadzenia roślin wybierz słoneczne miejsce, chronione przed przeciągiem i porywistym wiatrem, a migdały mogą dobrze rosnąć w półcieniu.

Uważa się, że drzewa posadzone jesienią zapuszczają korzenie lepiej niż te, które wiosną przeniesiono na otwarty teren.

Przed posadzeniem rośliny konieczne jest przygotowanie dołu. Jesienią, dwa tygodnie przed sadzeniem, wykopują doły, których średnica i głębokość będą wynosić 50-70 centymetrów.

Jeśli migdały sadzi się w grupach, odległość między poszczególnymi drzewami powinna wynosić 3-4 metry, a między rzędami 5-6 metrów.

Najlepiej jest uprawiać migdały z rocznych sadzonek, sadzić w marcu lub listopadzie.

Warstwa drenażowa składająca się z kruszonego kamienia lub żwiru jest układana na dnie każdego dołu . Następnie kładą żyzną glebę, składającą się z następujących elementów:

  • 1 część piasku;
  • 2 części próchnicy;
  • 3 części arkusza ziemi;
  • 5-6 kg zepsutego obornika lub próchnicy;
  • 500 gramów superfosfatu;
  • w obecności kwaśnej gleby dodaje się do niej dodatkowo 200–300 gramów mąki dolomitowej lub wapna.

Po dostatecznym wypełnieniu dołu możesz zacząć sadzić drzewo :

  • początkowo w środku dołu wykopują podporę o wysokości 1-1, 5 metra;
  • następnie wokół niego buduje się wzgórze ziemi;
  • sadzonka jest umieszczona na pagórku, tak aby szyja korzenia znajdowała się 3-5 centymetrów nad ziemią;
  • w następnym etapie dół jest pokryty żyzną glebą, zagęszczony i starannie podlewany;
  • gdy tylko woda zostanie całkowicie wchłonięta, sadzonka jest przywiązana do podpory i ściółkuje ziemię 3-5 cm warstwą torfu lub suchych liści.

Podczas wiosennego sadzenia wykop jest przygotowywany również jesienią.

Jak sadzić migdały:

Pielęgnacja migdałów

Pielęgnacja migdałów składa się z kilku standardowych procedur, których należy przestrzegać przy uprawie prawie wszystkich drzew owocowych.

Aby uzyskać najlepsze owocowanie, migdały wymagają regularnego podlewania . Młode rośliny są podlewane co 2 tygodnie, a dorośli raz na 20-25 dni.

Poluzowanie koła pnia korzystnie wpływa na wzrost drzewa. Po raz pierwszy takie prace są prowadzone pod koniec marca na głębokości 10-12 centymetrów.

Następnie przez cały sezon wegetacyjny wykonuje się kolejne 3-4 luzowanie, ale już na głębokość 6-8 centymetrów. Konieczne jest również terminowe usuwanie chwastów.

Migdały są bardzo wrażliwe na karmienie. Począwszy od 2 lat życia, pod koniec kwietnia lub na początku maja, 20 gramów mocznika amonowego rozcieńczonego w wodzie wprowadza się do koła pnia każdego drzewa.

Jesienią do koła pnia dodaje się następującą mieszankę do kopania :

  • 1 kilogram obornika;
  • 20 gramów siarczku potasu;
  • 40 gramów superfosfatu.

Pierwsze 5-7 lat życia drzewa między rzędami jest zalecane do uprawy zielonego obornika.

Na Syberii bez schronienia fasoli można uprawiać szpulkę fasoli, step, niskie lub rosyjskie migdały. W środkowym pasie migdały z trzema klapami dobrze rosną.

Opieka nad migdałami polega na regularnym podlewaniu, rozluźnianiu pni, górnym opatrunku

Przycinanie

Wczesną wiosną, zanim pąki się otworzą, konieczne jest usunięcie wszystkich zamrożonych, połamanych, chorych lub deformujących gałęzi.

Po zakończeniu kwitnienia możesz przystąpić do przycinania formującego, podczas którego wydobywane są 3 poziomy gałęzi szkieletowych:

  • w pierwszym roku wybierz trzy gałęzie oddalone od siebie o 15-20 centymetrów i skróć je do długości równej 15 centymetrom;
  • następne 2-3 lata na środkowym przewodniku tworzą 3 poziomy rozmieszczone w odległości 20-30 centymetrów;
  • wielokrotnie obcinaj pędy, które nie mają znaczenia dla formowania korony w lecie;
  • reszta jest przycięta do 50-60 centymetrów;
  • pod koniec pracy środkowy przewodnik jest skracany, dzięki czemu odległość między nim a górnym poziomem wynosi 55-60 centymetrów.

Jesienią, po opadnięciu liści, przeprowadzają przycinanie sanitarne i przeciwstarzeniowe. Oznacza to, że usuwają wszystkie suche, chore, połamane gałęzie rosnące w złym kierunku i pogrubiające koronę.

Warto pamiętać, że podczas przycinania grubych gałęzi miejsce cięcia koniecznie podlega obróbce przez var var.

Migdały są przycinane wiosną, po zakończeniu kwitnienia, a jesienią, po opadnięciu liści

Choroby i szkodniki

Najczęściej migdały występują następujące rodzaje chorób:

  1. Cercosporosis - początkowo brązowe plamy o średnicy 2-4 mm pojawiają się na liściach, na których widać szarą powłokę. Następnie środek arkusza wysycha i opada.
  2. Strup jest chorobą grzybową, która atakuje liście, kwiaty i pędy drzewa.
  3. Rdza - czerwone plamy pojawiają się w górnej części prześcieradła, a brązowe podkładki w środku. Z czasem liście wysychają i opadają.
  4. Wykrywanie dziur - choroba dotyka wszystkich części drzewa. Możesz go znaleźć na liściach, ponieważ pojawiają się charakterystyczne plamy czerwonych odcieni z ciemną obwódką na krawędziach.
  5. Szara zgnilizna - na pędach pojawiają się brązowe plamy i szara puszysta powłoka.
Aby pozbyć się chorób, konieczne jest usunięcie i spalenie uszkodzonych części roślin i przeprowadzenie leczenia fugicydami zgodnie z instrukcjami. Najpopularniejsze leki to Horus, Topaz, Champion i Oksikhom.

Spośród szkodników na migdałach można znaleźć takie owady, jak gąsienica, mszyca, dżdżownica lub przędziorek .

Mszyca z drzewa migdałowego

Jako kontrolę szkodników drzewa należy traktować środkami owadobójczymi, w tym Actellik, Fufanon, Tagore.

Przeciw mszycom stosuj Biotlin lub Antitlin. Możesz pozbyć się przędziorków za pomocą leków Apollo, Agravertin lub Fitoverm.

Jak wiesz, o wiele lepiej jest zapobiegać występowaniu jakichkolwiek problemów niż je leczyć, więc środki zapobiegawcze będą niezwykle skuteczne:

  • wczesną wiosną, przed powstaniem pąków, drzewo i gleba wokół niego są traktowane 1% roztworem płynu Brodsky'ego;
  • po opadnięciu liści zabieg należy powtórzyć;
  • najlepszym środkiem zapobiegawczym będzie przestrzeganie praktyk uprawy rolnej. Obejmuje to prawidłowe podlewanie, usuwanie chwastów i przycinanie sanitarne.

Usuń migdały dopiero po przyciemnieniu zielonej otoczki zewnętrznej i łatwym oddzieleniu od jądra.

Zastosowanie kwitnącego drzewa w projektowaniu krajobrazu

Migdał ma bardzo piękne i niezwykłe kwitnienie, dla którego często sadzi się go w celach dekoracyjnych. Wczesne kwiaty mogą jedynie ozdobić przebudzony ogród i stworzyć wiosenny nastrój.

Ponadto dobrze ukształtowany kształt korony pomoże wykorzystać takie drzewa do stworzenia alei lub po prostu jako cień do miejsc odpoczynku.

Drzewo migdałowe to niesamowita roślina kwitnąca, którą w nowoczesnych warunkach można uprawiać w dowolnym zakątku kraju. Dzięki prawidłowej realizacji wszystkich zaleceń możesz uzyskać bardzo smaczne owoce kości.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Drzewa