Dla wielu ludzi szalotki niewiele różnią się od cebuli. Ale w rzeczywistości jest to niezależny gatunek rodziny cebulowej, który jest bardzo popularny w Europie Zachodniej. W Rosji można spotkać takie nazwy tego gatunku, jak „puffer” lub „kuschivka”.
Co to jest szalotka?
Szalotka to roślina dwuletnia, o której wspomniano już od III wieku pne. Głównym organem wegetatywnym tej rośliny jest cebula z wieloma pąkami potomnymi (primordia). Kiełkują w tym samym czasie, tworząc rodzaj gniazda, składającego się z kilku małych głów. Na jednej roślinie może znajdować się od kilku kawałków do kilkudziesięciu głów. W przypadku tej funkcji szalotki nazywane są również rodziną.
Szalotki z bliska
Aby uzyskać materiał do sadzenia, nie musisz wyhodować nasion z nasion. W tym celu możesz użyć dowolnej głowy. Warto zauważyć, że jedna żarówka może stać się podstawą do pojawienia się kilku primordii, których całkowita masa wynosi średnio 200-300 gramów, a pojedyncza kopia osiąga rozmiar orzecha włoskiego.
Ta kultura ma delikatny i przyjemny smak. To samo można powiedzieć o mięsistych piórach, nie mniej popularnych w kuchni niż same cebulki.Czym różni się szalotka od cebuli?
Cebule i szalotki mają wiele podobieństw, dlatego błędnie są uważane za jeden gatunek. Kryteria te obejmują mięsistą głowę o wadze 15–40 gramów, długie zielone pióra, odpowiednie do jedzenia i dwuletni sezon wegetacyjny. Ale w rzeczywistości rośliny te mają kilka różnic, które tłumaczą ich przypisanie do różnych gatunków:
- Szalotka toleruje niższe temperatury i dojrzewa znacznie szybciej niż jego krewny;
- Szalotki rosną w gniazdach, a rzepa jest samotna;
- Szalotka jest delikatniejsza i przyjemniejsza, a aromat nie jest tak ostry;
- Cebula jest wrażliwa na warunki przechowywania podczas przechowywania, podczas gdy szalotki mają doskonałą jakość utrzymywania nawet w temperaturze pokojowej;
- Sekcja składa się z kilku stref z pierwiosnkami, a rzepa składa się z koncentrycznych pierścieni.
Szalotka cebulowa po zbiorach
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że te dwa gatunki są bardzo podobne, ale nazwę ze względu na zręczność można łatwo odróżnić.
Popularne odmiany
- Airat to odmiana w połowie sezonu z wydajnością 1, 5 kilograma na 1 metr kwadratowy powierzchni. Okrągły owoc z żółtą łuską waży średnio 15-20 gramów. W jednym gnieździe może utworzyć się do 5 żarówek. Smak zbiorów jest delikatny, ale jednocześnie ostry;
- Granat to odmiana w połowie sezonu o półostrym smaku, uprawiana jest zarówno do produkcji ziół, jak i cebul. Owoc ma okrągły kształt, waga jednego kawałka wynosi średnio 30 gramów. Łuska jest pomalowana na niezwykły brązowy kolor z szarawym odcieniem. Z jednego metra kwadratowego zbiorów od 1, 5 do 2, 4 kg plonu;
- Wzmocniony - odmiana ma swoją nazwę ze względu na wysoką odporność na szarą zgniliznę i strzelanie. Owoce dojrzewają w średnim okresie, sezon wegetacyjny trwa 55-70 dni. Żarówki pokryte różowymi łuskami mogą ważyć do 50 gramów, w jednym gnieździe znajduje się 5-7 żarówek. Z jednego metra kwadratowego zbierz do 2, 1 kg owoców;
- Bursztyn syberyjski - owoce dojrzewają w 56-60 dni, w jednym gnieździe znajduje się 6-7 cebul z brązową łuską. Ich waga może osiągnąć 30 gramów. Smak owoców jest półwyspowy. Z jednego metra kwadratowego można zebrać do 2 kilogramów cebuli.
- Airat
- Owoc granatu
- Twierdza
- Bursztyn Syberyjski
Daty sadzenia na zewnątrz
Daty sadzenia zależą bezpośrednio od celu uprawy rośliny:
- Jeśli sadzisz cebulę, aby uzyskać wczesne zbiory piór, zaleca się sadzenie ich późną jesienią na otwartym terenie lub wczesną wiosną w szklarniach;
- Aby uzyskać pełne głowy, takie prace są przeprowadzane w połowie kwietnia. Najdokładniejszą datę sadzenia można ustalić na podstawie temperatury gleby, powinna ona wynosić 8-10 stopni.
Zasady lądowania
Wybierając miejsce do sadzenia szalotki, należy zwrócić uwagę na wszystkie indywidualne cechy rośliny:
- na miejscu powinno być dużo światła słonecznego, obecność cienia może przyczynić się do pogorszenia owocowania;
- gleba powinna być lekka i luźna . Zaleca się stosowanie gliniastej lub piaszczystej gliniastej gleby;
- najlepiej szalotki zapuszczają korzenie w miejscach, gdzie rosły przed nimi ziemniaki, pomidory, ogórki lub groszek;
- ziemia musi być lekko kwaśna, w przeciwnym razie żarówki są mniejsze, a szczyty szybko żółkną.
Dojrzałe szalotki w ogrodzie
Przed posadzeniem cebuli musisz przygotować glebę. Aby to zrobić, wykopują go jesienią, stosując następujące nawozy:
- wiadro kompostu lub gnijącego obornika;
- 30 gramów superfosfatu;
- 15-20 gramów nawozów potasowych.
Należy również przygotować materiał do sadzenia. Kilka dni przed sadzeniem należy odciąć szyjkę zestawu i zanurzyć ją w słabym roztworze nadmanganianu potasu.
Aby uzyskać większy plon, jako nasiona wybiera się małe cebule o średnicy do 3 centymetrów. Duże główki zawierają więcej primordii i dobrze nadają się do zbioru zbiorów nasion na następny sezon.Siewając na łóżku, powinieneś przestrzegać niezawodnego schematu:
- odległość między rzędami powinna wynosić 30-40 centymetrów;
- odległość między roślinami w tym samym rzędzie powinna wynosić 20-30 centymetrów;
- w przypadku uprawy cebuli w celu uzyskania nasion odległość między roślinami zmniejsza się do 8-10 centymetrów.
Bezpośrednio przed sadzeniem bruzdy należy podlać dużą ilością wody. Sevka jest pochowany na 2-3 centymetrach.
Szalotki rosnące w ogrodzie
Zasady opieki
Aby uzyskać bogatą uprawę szalotki, musisz odpowiednio dbać o roślinę i przestrzegać wszystkich zasad:
- Ta roślina nie wymaga częstego podlewania. W umiarkowanych szerokościach geograficznych gleby nie można w ogóle zwilżyć, a w regionach południowych nawadnianie można przeprowadzić w miesiącach bez opadów;
- Cebula potrzebuje terminowego pielenia i spulchnienia gleby;
- Wczesną wiosną sadzonki są nawożone nawozami azotowymi, na przykład mocznikiem;
- Na początku sezonu wegetacyjnego słabe gleby są nawożone złożonym nawożeniem mineralnym.
Sadzenie cebuli na głowach Aby zebrać większe cebule, doświadczeni ogrodnicy zalecają przerzedzenie gniazd na miesiąc przed zbiorem, pozostawiając 5-6 najbardziej rozwiniętych primordii.
Zbiór i przechowywanie upraw
Zbiór odbywa się pod koniec lipca. Wielu ogrodników twierdzi, że taka praca musi zostać wykonana przed 2 sierpnia. Gotowość rośliny można określić za pomocą opadających wierzchołków, które wykazują oznaki żółknięcia.
Szalotki można przechowywać w prawie każdym środowisku. Można go przechowywać w suchym pomieszczeniu w temperaturze pokojowej. Jako pojemniki lepiej wybrać pudełka z otworami lub siatkami.
Przed usunięciem owoców do przechowywania należy je suszyć na wolnym powietrzu przez 20-30 dni, po czym są one sortowane na cebulki i usuwane są suszone liście.
Świeżo zebrane szalotki
Choroby i szkodniki
Szalotki są podatne na pojawienie się chorób grzybiczych, w tym fałszywych i mączniaków prawdziwych, peronosporozy, zgnilizny szyjki macicy itp. Dotknięte rośliny zaczną więdnąć, a ich uratowanie jest prawie niemożliwe. Jedynym wyjściem jest całkowite usunięcie go. Zdrową część nasadzeń traktuje się roztworami Quadris, Mikosan lub Pentophagus.
W celu zapobiegania chorobom grzybiczym przed sadzeniem nasiona moczy się przez 30 minut w preparacie „Maxim”.
Szkodniki dość często osiadają na szalotkach. Najczęściej można znaleźć następujące owady:
- Mucha cebulowa - roślina i otaczająca ją gleba są traktowane popiołem drzewnym;
- Worms - nadziemna część rośliny jest podlewana roztworem soli (1 szklanka soli jest rozcieńczana w 10 litrach wody);
- Nicienie cebuli - ten szkodnik może zniekształcać dno cebulki matki. Dotknięte rośliny muszą zostać natychmiast usunięte;
- Mszyce - owady te osadzają się na piórach cebuli. Możesz poradzić sobie z nimi wywar z pieprzu, skórki ziemniaczanej lub rumianku. Ich chemikalia najlepiej pomagają wertykilinie.
Szalotka to delikatniejszy i słodszy analog cebuli. Nawet początkujący ogrodnik może uprawiać taką uprawę. Wynika to z faktu, że roślina jest w stanie dostosować się do niekorzystnych warunków pogodowych i nie wymaga starannej pielęgnacji.