Współcześni hodowcy stale hodują nowe odmiany jabłoni, oprócz tych, które już istnieją i zostały przetestowane niejednokrotnie w terenie. W tym artykule opowiemy o jabłoni anyżu i jak uzyskać z nich najlepsze zbiory.
Opis odmiany jabłoni Anyż szkarłatny, paski i Swierdłowsku
Należy od razu zauważyć, że różnorodność i gatunki to nie to samo. W tej odmianie jest kilka różnych gatunków i istnieją między nimi pewne różnice, o których powiemy nieco dalej. Oryginalna odmiana, po raz pierwszy wyhodowana, nazywa się Anis Aly i to właśnie on otrzymał pierwszą cechę społeczną. Oprócz tego gatunku rozważymy Anis Sverdlovsky i Anyż w paski (lub szary, jak to również nazywają ludzie).
Anyż Szkarłatny jest uważany za najczęstszy rodzaj jabłka wśród drzew anyżu, a wśród odmian jabłek, co do zasady, jest dobrze rozpoznawalny dzięki ciemnoczerwonym owocom.
Odmiana wytrzymuje transport na duże odległości i może rosnąć nawet w wystarczająco niskich temperaturach. Ale same owoce są przechowywane przez nie więcej niż dwa miesiące - i to w dobrych warunkach. Tak doświadczeni ogrodnicy zalecają, aby natychmiast nad nimi popracowali lub zjadali je, aż jabłka w końcu stracą smak i przydatne właściwości.
Zbiór odbywa się w różnych momentach dla każdej odmiany. Szkarłatny anyż dojrzewa pod koniec lata, Sverdlovsky - dopiero w połowie września, a Striped lepiej jest dojrzewać do końca września i początku października. W przypadku transportu dwie ostatnie klasy są znacznie lepiej dostosowane niż Szkarłatna Anis - można je przechowywać w pudełkach przez kilka miesięcy, co najważniejsze, aby utrzymać optymalną temperaturę około zera stopni Celsjusza. Wilgotność i brak wentylacji są wysoce odradzane.

Cechy rosnących jabłoni
Pierwszą rzeczą, którą powinieneś zrobić przed lądowaniem, jest wybranie dość jasnego obszaru. W cieniu sadzonka w najlepszym razie stanie się nieco wątła i będzie rosła znacznie wolniej niż oczekiwano, aw najgorszym stanie uschnie i nie przyniesie owoców.
Drzewko musi stać co najmniej miesiąc w cieple, aby się zakorzenić i zakorzenić, dlatego należy je sadzić nie później niż miesiąc przed pierwszą zimną pogodą. Weź pod uwagę specyfikę regionu, aby wczesne przymrozki nie niszczyły sadzonek.
Pierwsze lata nie przyniosą owoców, więc ogrodnik może się nim tylko opiekować, usuwając zbyt długie korzenie, pędy i tworząc koronę.
Gałęzie, zanim liście zostaną całkowicie odrzucone, w żadnym wypadku nie są przycinane, aby nie uszkodzić drzewa.Pomimo dość poważnej bezpretensjonalności dla gleby jako całości, ogrodnicy zauważają, że najlepszą wydajność uzyskuje się na obszarach o następujących rodzajach gleby:
- glina piaszczysta;
- gliniasty.
Idealna gleba do sadzenia anyżu powinna być szczelna, odporna na wilgoć i żyzna.
Zasady sadzenia sadzonek
Nie trzeba wcześniej przygotowywać dołu do sadzenia: drzewo doskonale zakorzenia się w glebie bez specjalnego przygotowania. Wielu ogrodników rozrywa go bezpośrednio podczas sadzenia. Jedyna rzecz: zanim opuścisz sadzonkę, musisz wbić silny kołek w ziemię i przywiązać do niego pień.

Care
Drzewo nie toleruje suszy, więc jeśli sezon letni jest całkowicie deszczowy, lepiej podlewać drzewo kilka razy w sezonie, aby przynieść dobre owoce. Po podlaniu gleba wokół drzewa musi zostać poluzowana. Za każdym razem, gdy ogrodnik zobaczy defekt w pniu lub gałęzi, musi go usunąć i jak najszybciej potraktować sekcję ogrodowym var.
Przed nadejściem silnych mrozów przygotowywane są specjalne przygotowania do zimowania. Powalone liście są usuwane z drzewa, pień jest wybielany w celu dezynfekcji kory (zmniejsza prawdopodobieństwo uszkodzenia przez choroby i szkodniki), jeśli wystąpił taki problem, pnie są wiązane, chroniąc przed gryzoniami.
Jeśli to możliwe, warto potraktować drzewo specjalnymi preparatami, które mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia chorób i szkodników wymienionych w poniższych akapitach.Wiosną, kiedy śnieg zaczyna się topić, wokół zasypuje się niewielką zaspę, a następnie depczą ją, aby zachować wystarczającą wilgotność dla przebudzającego się drzewa.
Wiosenne wybielanie nie jest przeprowadzane natychmiast, czekając, aż cała wilgoć ze zdeptanej zaspy zostanie wchłonięta przez glebę i całkowicie wyschnie. Podczas bielenia wiosennego starają się sprawdzić gałęzie: jeśli zostaną uszkodzone przez wiatr i mróz, należy je wyciąć. Uprząż narzucona jesienią jest całkowicie usuwana, wokół pnia nieco rozluźniają ziemię i wytwarzają tam nawozy.

Choroby i szkodniki
Jabłoń podlega większości standardowych chorób, ale część hodowców nauczyła się walczyć. W tej chwili największym zagrożeniem dla upraw jest strup i mączniak prawdziwy. Jeśli mówimy o szkodnikach, to najbardziej niszczycielskie konsekwencje najazdu zwykłych mszyc, ćm i dżdżownic.
Parch
Na zewnątrz strup objawia się bardzo szybko: liście pokrywają się oliwkowo-zielonymi plamami, które ostatecznie zaczynają czernić i pękać, a następnie całkowicie łamać. Plamy pokrywają prawie całe drzewo, a na końcowych etapach kora pęcznieje i pęka. Choroba może rozpocząć się, jeśli obszar ma wysoką wilgotność przez długi czas - lub jeśli ogrodnik rozpoczął korony i stały się zbyt gęste.
Używają fungicydów do leczenia (po zapoznaniu się z kilkoma producentami i podjęciu decyzji, co jest dla Ciebie odpowiednie), a przedtem podejmują środki zapobiegawcze mające na celu poprawę stanu drzewa (palenie suchych owoców i liści, cięcie korony, leczenie pięcioprocentowym roztworem siarczanu miedzi).

Mączniak prawdziwy
Wygląd odpowiada nazwie - liście jabłoni wydają się być pokryte cienką powłoką. Do leczenia należy pozbyć się ognisk rozprzestrzeniania się infekcji (wystarczy oderwać dotknięte liście, jeśli nie ma ich wiele), wymienić część gleby wokół rośliny i nawadnić i spryskać specjalnymi preparatami.
Mszyce są wydalane z tymi samymi fungicydami i nitafenem, w przypadku dżdżownic zbierają napar zwykłego tytoniu bez smaków, a ćma nie toleruje zapachu piołunu.
Recenzje ogrodników na temat jabłek
Eugene: Smak jest dość średni, więc powinieneś pomyśleć kilka razy przed zakupem sadzonek. Dobrze komponuje się z dżemem i innymi preparatami, ale moja rodzina po prostu nie lubiła smaku osobiście. Wręcz przeciwnie, znajomi z Syberii chwalą: jabłonie nie zawsze przeżywają podczas mrozów, ale tutaj jest wariant odporny na zimę, w którym owoce nie są złe, dlatego się cieszą. Możesz spróbować, ale jeśli teren jest mokry i nie ma szronu, nie widzę sensu.
Ekaterina: Bardzo wytrwałe drzewo, bez względu na to, kto i co. Musiałem się nim zająć przez długi czas, niektórzy chuligani pocięli centralny przewodnik, po zimie nigdy nie wyzdrowiał, ale zamiast tego były już cztery gałęzie. Wybrałem jeden, najsilniejszy, całkiem skutecznie zastąpił centralny przewodnik. Pionowe gałęzie, które rosły z powodu utraconego przewodnika środkowego, wiązały się trochę, aby rosnąć poziomo. Teraz doskonała jabłoń, prawie nie do odróżnienia od innych drzew w ogrodzie.
Michaił: W wielu opisach Anis Aly jest odmianą letnią, ale powiedziałbym, że zbliża się jesień, ponieważ jabłka zbieram zawsze pod koniec sierpnia - na początku września. Owoce są mniejsze niż owoce w paski (mogę porównać obie jabłonie). Uważa się, że można jeść bezpośrednio z drzewa, ale zaleciłbym trochę bębnienia w cieniu, aby osiągnęły stan. Leżą swobodnie w lodówce lub w piwnicy przez kilka miesięcy, przechowywane zarówno tam, jak i tam, w wyniku czego tylko mięso nieco zmiękło, ale poza tym nic się nie zmieniło.
Nikolai: Potrzebowałem jabłek wyłącznie do cydru, więc nie zwracałem uwagi na oryginalny smak. Przejrzałem kilka odmian od znajomych, w rezultacie posadziłem tylko trzy drzewa na stronie, z których jedno to po prostu anyż pasiasty. Cydr jest dobry, w zasadzie nie jest tak trudno się nim zająć. Jedynym minusem jest to, że jest naprawdę mało soku, jeśli idzie, to jest konieczne w przypadku puree ziemniaczanym, musisz dodatkowo go przefiltrować, aby uzyskać wynik.
Wniosek
Jabłka są całkiem dobre, o jasnym smaku i niezbyt długim okresie trwałości. Zgodnie z kaprysem, od chorób z należytą starannością są one szybko leczone.
Recenzje są mieszane, bardziej stronnicze w kierunku pozytywnych. Dobry do przygotowywania preparatów na zimę (dżem, kompoty itp.) I jedzenia. Opcja dla ogrodników, którzy mają pomysł, jak dbać o przeciętne rośliny i drzewa.