W Internecie jest wiele pysznych przepisów z wykorzystaniem selera liściowego lub łodygowego, jego uprawa nie jest zbyt trudna i odpowiednia dla naszego klimatu, więc nie ma powodu, aby odmawiać tak przydatnej roślinie warzywnej!

Co decyduje o sukcesie w uprawie selera?

Jeśli lubisz doprawiać swoje potrawy świeżymi ziołami, a nie wyobrażasz sobie swojej strony bez zielonej cebuli, koperku i różnego rodzaju sałat, koniecznie zwróć uwagę na takie rośliny jak seler naciowy i ogonkowy. Nie daj się odstraszyć specyficznym aromatem i pikantnym smakiem zieleniny, właściwości selera są tak wielkie, że zdecydowanie warto włączyć go do swojej diety jako przyprawę lub dodatek do drugiego dania.

Inne pytanie brzmi: jak prawidłowo hodować warzywo ogonkowe lub liściaste, aby uzyskać rośliny o bogatym aromacie, bujnym ulistnieniu, elastycznych łodygach i doskonałym smaku? Aby to zrobić, musisz wziąć pod uwagę niektóre niuanse, które zostaną omówione w tym artykule.

Film o sadzeniu selera

Grządki zaleca się ustawiać w miejscach nasłonecznionych, ale nawet w lekkim cieniu roślina dobrze się czuje, a jej listowie staje się w takich warunkach bardziej pachnące. Najbardziej odpowiednia temperatura dla rośliny to około +20 stopni, w klimacie umiarkowanym najlepiej rośnie i toleruje nawet lekkie mrozy. Odmiany o czerwonawych ogonkach są szczególnie odporne na mróz.

Nasiona selera

Do uprawy selera preferowane są gleby żyzne, dostatecznie luźne, przepuszczalne, a jednocześnie zdolne do zatrzymywania wilgoci. Kwasowość powinna być neutralna, jeśli gleba jest kwaśna, przed sadzeniem należy dodać do niej wapno.

Nie sadzić warzywa obok pasternaku, w przeciwnym razie obie rośliny mogą cierpieć z powodu jednego szkodnika - muszki selera.

Odmiany

  • Seler naciowy. Uprawia się ją w celu uzyskania liści, które następnie dodaje się do sałatek, zup, sosów. W porównaniu z odmianami okopowymi roślina daje większy plon, zieleń można przycinać kilka razy w sezonie. Warzywa liściaste są bogate w beta-karoten. Zawartość witaminy C w jej ogonkach jest dwukrotnie wyższa niż w owocach cytrusowych. Seler działa uspokajająco, oczyszcza organizm z toksyn, działa przeciwzapalnie, moczopędnie i przeciwbólowo.

  • Seler naciowy. Uprawiane na łodygi. Masa ogonków wynosi w zależności od odmiany i technologii rolniczej od 300 g do 1 kg. Zawiera dużo błonnika, soli mineralnych i witamin (z grupy B i K, C i A).Ma największą zawartość fosforu wśród warzyw. Zawiera dużo wapnia, potasu i cynku, niewielką ilość magnezu i żelaza. Produkt ma niską kaloryczność - tylko 7 kilokalorii w 100 gramach. Możemy ją jeść na surowo lub gotowaną, smażoną lub pieczoną.

Gatunki liściaste i ogonkowe zawierają olejki eteryczne, które nadają mu charakterystyczny aromat i smak, pobudzają apetyt i trawienie. W kuchni tradycyjnie dodaje się je do zup, sosów, sałatek, pasztetów wegetariańskich i przetworów.

Seler to trudne w uprawie warzywo, ale jego walory smakowe i zdrowotne sprawiają, że warto posadzić go w swoim ogrodzie.

Najlepsze odmiany do uprawy

W naturze seler jest rośliną dwuletnią. W pierwszym roku wytwarza rozetę liści i korzeń z licznymi korzeniami bocznymi dorastającymi do głębokości 20 cm, w drugim roku pojawiają się pędy, na których pojawiają się kwiatostany złożone z drobnych, żółtych kwiatów.W ogrodach warzywnych w celu uzyskania produktów handlowych roślina jest uprawiana jako roślina jednoroczna.

Na rynku jest wiele odmian, zarówno łodygowych, jak i liściastych. Zwykle różnią się wielkością, czasem dojrzewania lub przydatnością do sprzedaży. Istnieją odmiany odmianowe i hybrydowe rośliny. Do uprawy w strefie klimatycznej optymalnie nadają się odmiany ogonków, takie jak Atlant, Malachite, Golden.

Z odmian liściastych według ogrodników prym wiodą takie odmiany jak Kartuli, Zakhar. Szybko rosną na zieloną masę i są bardzo produktywne.

Jeśli planujesz uprawiać seler w domu, wybór odmiany może być decydującym czynnikiem, od którego zależeć będzie plon, wygląd i smak rośliny.

Jak uprawiać sadzonki selera

Podobnie jak przy uprawie selera korzeniowego, należy najpierw przepłukać i namoczyć nasiona przez trzy dni, a następnie wyhodować z nich sadzonki. Możesz od razu sadzić rośliny liściaste i ogonkowe z nasionami bezpośrednio do otwartego gruntu, jednak w początkowym okresie rośliny kiełkują i rosną zbyt wolno, więc bezpieczniej jest poświęcić czas na sadzenie sadzonek.

Sposób uprawy selera naciowego

Przygotowane nasiona wysiewa się zazwyczaj w marcu do skrzynek wypełnionych luźną mieszanką gleby, która może zawierać ziemię liściastą, piasek, torf i próchnicę do sadzenia. Spróbuj równomiernie rozprowadzić małe nasiona na powierzchni gleby i posypać cienką warstwą torfu. Sadzonki należy przechowywać w temperaturze +20 stopni, ostrożnie podlewając przez drobne sito. Jeśli nasiona były świeże i namoczyłeś je przed sadzeniem, powinny wykiełkować około piątego dnia po siewie.Od teraz temperatura musi być obniżona do +15 stopni, aby sadzonki się nie rozciągały.

Utrzymanie wilgotnej gleby, odpowiednie oświetlenie w ciągu dnia oraz wentylacja to główne elementy prawidłowej uprawy sadzonek.

Wraz z pojawieniem się pierwszych prawdziwych liści sadzonek rośliny należy sadzić w osobnych doniczkach, starając się nie przykrywać ziemią rozety, z której wychodzą liście. Umieść zanurkowane sadzonki na nasłonecznionym parapecie, aby uzyskać najlepszy rozwój nowych liści.

Wraz z pojawieniem się pierwszych prawdziwych liści sadzonek rośliny należy sadzić w oddzielnych kubkach

Sadzenie sadzonek w ogrodzie można wykonać pod koniec kwietnia lub w maju, kiedy nie należy już spodziewać się przymrozków. Wstępnie utwardź rośliny, umieszczając je w skrzynce na ulicy lub na balkonie na kilka godzin, a następnie przesadź do ogrodu zgodnie ze schematem 20x30 cm.

Łodyga i liść - uprawiamy zgodnie ze wszystkimi zasadami

Jesienią przygotuj grządki pod seler naciowy: wykop szerokie bruzdy (po 40 cm każda) o głębokości ok. 30 cm, wypełnij je obornikiem lub kompostem i przykryj ziemią. Kopanie rowów pod sadzenie i sadzenie roślin w drugiej połowie lata jest konieczne dla wszystkich tradycyjnych odmian łodyg, aby ogonki „wybieliły się” - nabrały białego odcienia i delikatnego smaku bez goryczy. Istnieją również odmiany samobielące, które nie muszą być sadzone w rowach i pagórkowate, ale nie są mrozoodporne, a ich ogonki nie są tak smaczne i chrupiące.

Odmiany samobielące można uprawiać na zwykłych grządkach, nie trzeba ich wiązać i pagórkować

Instrukcja uprawy selera naciowego na zewnątrz:

  • Wiosną, przed przesadzeniem sadzonek, za pomocą grabi wprowadza się do gleby złożony nawóz. Należy pamiętać, że odmiana ogonków liściowych będzie potrzebowała dużo azotu do normalnego wzrostu, więc miesiąc po posadzeniu roślinę trzeba będzie dodatkowo nakarmić azotem.
  • Przesadzając młode rośliny, upewnij się, że rozeta z liśćmi pozostaje nad ziemią, lekko zagęszczaj ziemię wokół roślin. W miarę wzrostu łodyg konieczne będzie dodanie gleby do bruzd.
  • W okresie letnim zadbaj o to, aby ziemia nie wysychała, okresowo nawoź i spulchnij glebę.
  • Gdy tylko ogonki osiągną 30 cm, zbierz je w pęczek i obwiąż sznurkiem, uważając, aby nie uszkodzić łodyg. Owiń całą podstawę ciemnym papierem, podczas gdy liście powinny wyglądać z góry, jak z wazonu. Ta technika jest niezbędna, aby ogonki stały się białe i wypełnione sokiem.
  • Seler naciowy na zimę przykrywa się słomą.

Odmiany samobielące można uprawiać na zwykłych grządkach, nie trzeba ich wiązać i pagórkować. Aby uzyskać słodsze ogonki, ułóż wokół roślin warstwę słomy o grubości do 20 cm.

Różnice w uprawie dwóch gatunków

Agrotechniczna uprawa selera liściowego i ogonkowego jest taka sama. Jedyną różnicą między pierwszym typem a drugim jest to, że jego nasiona można wysiewać bezpośrednio do gruntu, a po 60 dniach można odciąć pierwsze liście na zielonkę. Ale ta metoda, ze względu na ciasne kiełkowanie kultury, często się nie usprawiedliwia - młode pędy cierpią z powodu chwastów, wysychających z gleby.

W naszych warunkach klimatycznych zarówno gatunki korzeniowe jak i liściaste hoduje się tylko z rozsady, ponieważ nasiona potrzebują odpowiednio wysokiej temperatury do kiełkowania. Jest to roślina o długim okresie dojrzewania. Warzywo najlepiej rośnie na glebach żyznych, luźnych, zatrzymujących wilgoć. Obie rośliny uwielbiają dobrze oświetlone obszary lub lekki półcień. Nie rosną na kwaśnej glebie.

Seler we wczesnych stadiach wzrostu rozwija się powoli, dlatego należy wybrać odpowiednie miejsce do sadzenia. Najlepszymi sąsiadami są dla niego fasola, groszek, ogórki, kapusta, marchew i cebula.Nie lubi towarzystwa ziemniaków i kukurydzy. Zapach rośliny działa odstraszająco na wiele szkodliwych owadów, takich jak białe motyle.

Film o uprawie selera naciowego

Minimum formalności wymaga liściastego wyglądu - uprawa sprowadza się do pielenia, rozluźniania rozstawy rzędów i regularnego podlewania. Ważne jest tylko, aby podczas sadzenia nie zapomnieć o umieszczeniu punktu wzrostu nad ziemią i stale monitorować, czy na łóżku nie tworzy się skorupa (mulczowanie gleby pomoże tego uniknąć).

Pielęgnacja roślin: zasady podlewania i nawożenia

Odmiany dolistne i sadzone mają duże wymagania co do wartości odżywczej gleby, zarówno pod względem azotu jak i fosforu, potasu. Zalecane pH gleby to 6,5 - 7,5. Jeśli wskaźniki na Twojej działce są wyższe, glebę należy odkwaszać stosując wapnowanie (najlepiej jesienią) z dodatkiem mąki magnezowej lub dolomitowej.

Nawóz organiczny do tej uprawy:

  • humus;
  • granulowany lub suszony obornik;
  • kompost;
  • płynny nawóz na bazie sfermentowanej trawy;
  • wermikompost (nawóz wytwarzany przez dżdżownice).

Nawozy mineralne:

  • Pojedynczy składnik. Należy je stosować w oparciu o wyniki analizy chemicznej gleby. Analiza pokazuje, jakich składników odżywczych (mikro i makroelementów) brakuje w glebie do uprawy tej rośliny.
  • Złożony. Podczas ich stosowania należy zwrócić uwagę na zawartość chloru i siarki w składzie. Seler to chlorofil, dlatego stosujemy nawozy zawierające chlorki. Nie lubi siarki, dlatego zaleca się rezygnację z nawozów siarczanowych.

Dla dobrych plonów odmian ogonkowych i liściastych stosuj następujące wskazówki pielęgnacyjne:

  • Schronisko z agrowłókniną. Młode sadzonki są wrażliwe na niskie temperatury, dlatego w pierwszym okresie po posadzeniu warto przykryć grządkę warstwą agrowłókniny. Aby przedłużyć owocowanie upraw, tę samą technikę stosuje się jesienią w celu ochrony zieleni przed pierwszymi przymrozkami.
  • Mulczowanie. Rośliny dobrze reagują na ściółkowanie, co znacznie ogranicza wzrost chwastów w rabatach, pomaga lepiej zatrzymywać wilgoć i chroni przed przegrzaniem.
  • Pielenie. Spulchnianie gleby ma pozytywny wpływ na wzrost i rozwój krzewów. Glebę międzyrzędową uprawia się kultywatorem, kosiarką lub rozdrabniaczem.
  • Podlewanie. To warzywo potrzebuje wilgotnej gleby do prawidłowego rozwoju. Wymagane jest codzienne podlewanie przy zwiększeniu masy zieleni, po - w razie potrzeby.

Choroby i szkodniki selera - zapobieganie i zwalczanie

Choroby roślin mogą znacznie obniżyć plony zbierane z danego miejsca. Naucz się rozpoznawać objawy i naucz się radzić sobie z chorobami roślin.

Kultura może cierpieć z powodu problemów związanych z infekcjami grzybiczymi lub niedoborem w glebie jednego lub drugiego mikroelementu. Jasnozielone lub żółte liście mogą być spowodowane brakiem boru w glebie. Powstawanie brązowych plam na sadzonkach wskazuje na zapotrzebowanie na molibden. Możesz zapobiec tym problemom, stosując złożony nawóz podczas sadzenia, zawierający wszystkie niezbędne pierwiastki śladowe w całości.

Do chorób, które występują z przyczyn fizjologicznych, należy obumieranie końcówek liści. Problem ten spowodowany jest nadmierną wilgotnością w lipcu i sierpniu, przy chłodnej pogodzie i obfitych opadach deszczu. Nawozy wieloskładnikowe zawierające azot, potas i magnez pomagają rozwiązać problem.

Niepokojące objawy, takie jak przebarwienia i plamy na liściach, więdnięcie roślin lub zahamowanie ich wzrostu, mogą świadczyć o wystąpieniu choroby grzybowej. Najpopularniejsze przedstawiono w poniższej tabeli.

Nazwa choroby

Oznaki infekcji

Zapobieganie

Zabieg

Septoria selerowa

Pierwsze oznaki infekcji widać już na sadzonkach, wyrażają się one brązowawymi plamami na liścieniach i liściach. Kilka tygodni po posadzeniu sadzonek w ziemi na liściach i ogonkach porażonej rośliny pojawiają się ciemnobrązowe kuliste narośla. Źródłem zakażenia sepsą selera mogą być zainfekowane nasiona i pozostałości z zeszłego roku pozostające w glebie. Rozwojowi tej choroby sprzyja ciepła i wilgotna pogoda latem.

Problemu można uniknąć wybierając odmiany odporne na choroby, kupując nasiona zaprawione fungicydem.

Po wykryciu objawów zakażenia sepriazą najlepiej usunąć chore rośliny. Wczesne leczenie Amistar250SC, Quadris może pomóc.

Wczesne oparzenia

To choroba grzybicza atakująca wszystkie gatunki. Czynnikiem sprawczym tej choroby jest grzyb Cercospora apii, a źródłem zakażenia mogą być zainfekowane nasiona i zarodniki zachowane z poprzedniego roku. Objawem problemu są narastające plamy. Tkanki dotkniętej części liści stopniowo żółkną, brązowieją i wysychają. Wzrost roślin jest znacznie ograniczony.

Na obszarze, na którym rosły chore rośliny, nie można ponownie sadzić selera przez 3 lata.

Wczesne wypalenie jest identyczne jak w poprzednim przykładzie.

Odmiany ogoniastych ogonków można ścinać pod koniec jesieni lub wykopywać w miarę potrzeb.Odmiany samobielące są gotowe do zbioru w ciągu 12-15 tygodni po posadzeniu w gruncie. A seler naciowy zaczyna być krojony na zielono już w lipcu, gdy tylko stanie się jasne, że usunięcie kilku łodyg nie zaszkodzi głównej roślinie.Materiał został zaktualizowany 28.02.2018.

Kategoria:

Warzywa i zioła