Przepiękna tigridia, która zwraca uwagę niezwykłymi jasnymi kwiatami, jest rzadko spotykana w domkach letniskowych. Ogrodnicy niechętnie sadzą cebule, wierząc, że roślina jest kapryśna, wymaga specjalnych warunków. Zastanówmy się, czy warto rezygnować z egzotycznego kwiatu, jak trudno jest zadbać o uroczą Meksykankę.
Jak sadzić tygrysicę?
Exot często uprawia się z cebul - łatwiej uzyskać zdrowe sadzonki. Rzadko uciekają się do rozmnażania nasion, ale ta metoda jest bardziej odpowiednia dla klimatu kontynentalnego i umiarkowanego kontynentalnego.
Sadzenie cebul tygrysich
Zasady sadzenia cebul są proste, ale trzeba ich przestrzegać.
Wybór miejsca i jego przygotowanie to jesienne wydarzenie. Tigridia uwielbia dobre rozproszone światło, ciepło i brak przewietrzania. Gleba potrzebuje lekkiej, luźnej - gliniastej lub piaszczysto-gliniastej, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym (pH 6,5-6,8). Przywożone są suche sole potażu i fosforu na jesienne kopanie.
Cebulek Tigridia nie sadzi się w miejscach, które w zeszłym sezonie były nawożone obornikiem. To powszechna zasada dla członków rodziny Iris.
Sadzenie tigridii w gruncie odbywa się dopiero późną wiosną, optymalnym terminem jest maj (początek miesiąca przypada na regiony południowe, środek na umiarkowane szerokości geograficzne). Materiał do sadzenia zaczyna się przygotowywać 5-6 dni przed zejściem na ląd. Gniazda są dzielone na pojedyncze cebulki i pozostawiane do dojrzewania w temperaturze pokojowej.
Letni mieszkańcy pasa środkowego i innych zimnych regionów powinni sadzić cebulki w kwietniu w doniczkach o średnio żyznej glebie. Porośnięte cebule sadzi się w otwartym terenie w fazie dwóch liści.
Cebule sadzi się w uprzednio spulchnionej glebie. Głębokość dołków 10 cm, odległość między gniazdami od 20 cm Siewki pojawiają się w 3-4 tygodniu.
Rozmnażanie tigridii przez nasiona
W ten sposób można z powodzeniem wyhodować egzotyczny kwiat na północy, gdzie cebulki nie mają czasu na pełne dojrzewanie w krótkim lecie. Nasiona zaczynamy wysiewać od drugiej połowy lutego.
Tara do siewu nadaje się do każdego, preferowane są „pojedyncze” - pojemniki na sadzonki lub jednorazowe kubki z otworami drenażowymi.
Podłoże składa się z darni, piasku i torfu (2:1:1). Możesz użyć zakupionej ziemi, najlepiej pod cebulki.
Algorytm kiełkowania nasion:
- nasiona są dezynfekowane w wódce przez 5 minut, następnie myte;
- nasiona rozsiewa się na powierzchni lekko zagęszczonej gleby i przykrywa warstwą ziemi nie większą niż 3 mm (przy wysiewie nasion do zwykłych skrzynek rozsadowych należy zachować między nimi odległość co najmniej 6 cm) ;
- pojemniki ustawiamy w miejscu ciepłym (20-25°C), dobrze oświetlonym i chronionym przed przeciągami;
- uprawy są regularnie obficie nawilżane wodą osiadłą.
Wraz z pojawieniem się sadzonek podlewanie jest ograniczone, wodę dodaje się po wyschnięciu wierzchniej warstwy podłoża. Kiełki sadzi się w otwartym terenie w 2-3 dekadzie maja i natychmiast obficie podlewa. Następnie są karmione płynnym nawozem do sadzonek zgodnie z instrukcją.
Cechy opieki nad tigridiami w otwartym terenie
Przy pełnym przestrzeganiu zasad pielęgnacji ciepłolubna tigridia zachowa zdolność kwitnienia aż do nadejścia chłodów.
- podlewanie
Przed kiełkowaniem cebule są codziennie obficie podlewane. Kiedy pojawiają się pierwsze liście, podlewanie jest ograniczone, dbając o to, aby gleba była zawsze lekko wilgotna. Dorosłe rośliny wymagają podlewania rzadziej, raz na 2-3 dni. Przy temperaturach powietrza powyżej 30 ° podlewaj kwiaty codziennie lub dwa razy dziennie. Jeśli temperatura spadnie do 20 ° i poniżej, gleba zostanie zwilżona w ciągu jednego lub dwóch dni. Niepożądane jest, aby podczas podlewania woda spadała na liście, łodygi i kwiaty.
- Karmienie
Pierwszy pogłówny nawóz wykonuje się miesiąc po wykiełkowaniu, następnie nawozy stosuje się w fazie pączkowania. Tigridia doskonale nadają się do płynnych kompleksów mineralnych dla roślin kwitnących.
Aby kwietnik z tigridiami wyglądał wyjątkowo efektownie, do pierwszego opatrunku dodaje się nawozy azotowe w ilości 35-40 g/m2, a podczas formowania pąki - nitroammophoska (30 g/ 10 litrów wody).
Żerowanie zostaje zatrzymane wraz z początkiem aktywnego kwitnienia.
Możliwe choroby i szkodniki
Nadmierne podlewanie, niekorzystne warunki pogodowe, niewłaściwe miejsce sadzenia prowadzą do chorób tigridia.
- Mozaika tytoniowa to choroba wirusowa, na którą niestety nie ma jeszcze lekarstwa. Środki zapobiegawcze - wysokiej jakości materiał do sadzenia i siewu oraz jego dezynfekcja, dezynfekcja pojemników z sadzonkami i narzędzi roboczych.
- Rdza - czerwono-brązowe naloty na liściach i łodygach. Do leczenia sadzenia tigridia są traktowane Flutrivitem, Poligardem lub ich analogami.
- Strup - złuszczanie powierzchownych tkanek, ran, brodawek. Aby zapobiec chorobie, 3-4 razy w sezonie spryskuje się klomby „Fitosporyną-M”, „Kuproksatem” lub podobnymi roztworami.
- Zgnilizna jest chorobą pochodzenia grzybowego. Do zabiegu stosuje się płyn Bordeaux lub inne preparaty zawierające miedź.
Najgroźniejsze szkodniki tigridia:
- medvedka, przeciwko której stosuje się zaprawianie cebul z "Aktara" , "Decis" , "Confidor" ;
- wciornastki - niszczy się je przez opryskiwanie klombów "Fitoverm" , "Aktellik" , "Agrovertin" ;
- ślimaki - zwalcza się je poprzez ściółkowanie nasadzeń gorącymi proszkami (gorczyca, czerwona papryka) lub żrącą ściółką.
Tigridia zimą
Tigridia jest w stanie kwitnąć do mrozów, ale w takich warunkach cebule nie będą miały czasu na zgromadzenie składników odżywczych na kolejny sezon. Dlatego 2-3 tygodnie przed zimnym trzaskiem łodygi kwiatowe są odcinane. Kiedy liście więdną, cebulki są wykopywane. Usunięto tylko część ziemi, aby nie zaszkodzić wzrostowi dziecka.
30 dni cebulki suszy się w temperaturze pokojowej. Jednocześnie po 15-18 dniach suszenia usuwa się resztki gleby, całkowicie odcina korzenie, a resztki części zielonych - do 2-centymetrowego pniaka.
Wysuszone cebulki przechowujemy w chłodnym, suchym miejscu w skrzyniach z piaskiem. W przypadku dużej wilgotności w pomieszczeniu magazynowym są składane w siatki i wieszane.
Uprawa tygrysicy w domku letniskowym to naprawdę kłopotliwa sprawa: rośliny wymagają codziennego podlewania. Jednak malownicze, jasne klomby są godną nagrodą za ich wysiłek.