W przypadku tropikalnej rośliny acidantera sadzenie i pielęgnacja w otwartym polu jest całkiem możliwa, ale ma swoje własne cechy. Ze względu na wrażliwość na zimno sadzenie kwiatu odbywa się w dobrze ogrzanej glebie. W regionach, w których ciepło przychodzi późno, wymagane będzie wstępne kiełkowanie bulw. Na zimę materiał do sadzenia jest wykopywany z ziemi i przechowywany w stosunkowo ciepłym pomieszczeniu, a wiosną sadzony ponownie. Roślina w pełni rekompensuje kłopoty ogrodnikom swoim egzotycznym pięknem.

Ogólny opis, rodzaje acidantera

Kultura należy do rodziny Iris. Przetłumaczona z języka greckiego nazwa acidantera oznacza ostry kwiat. Jest to wieloletnia roślina cebulowa pochodząca z Afryki. Dzisiaj, zgodnie z klasyfikacją botaniczną, acidantera zaliczana jest do mieczyków, choć ostatnio wyodrębniono ją jako samodzielną roślinę. W sumie w przyrodzie występuje około 40 gatunków tego kwiatu.

Znalezione w ogrodach:

  • tropical acidantera - o żebrowanych liściach i 5-6 dużych kwiatach;
  • acidantera white - kwiaty tego gatunku są śnieżnobiałe, o mocnym aromacie:
  • trawolistna acidantera - roślina ma węższe liście w porównaniu do innych gatunków;
  • acidantera krótka rurkowata - kwitnie 3-4 fioletowymi kwiatami na prostych szypułkach;
  • Acidantthera Fourcade - kwitnie 1-2 dużymi różowo-białymi kwiatami na wysokich pędach kwitnących.

Największą popularnością wśród letnich mieszkańców cieszyła się acidanthera Muriel, znana też pod innymi nazwami (mieczyk pięknie kwitnący, szpikulec Muriel, mieczyk pachnący, acidanthera dwukolorowa). Acidantera to wieloletnia zielna roślina cebulowa. Możesz uprawiać ją na różne sposoby, ale sadzenie w otwartym terenie jest bardziej powszechne.

Charakterystyka Muriel acidantera:

    Wysokość - do 1-1,5m.
  1. Liście - gęste, szerokie, mieczowate, do 60 cm długości.
  2. Szypułki - cienkie, do 1,2 m wysokości.
  3. Kwiaty są pełne wdzięku, zebrane w kwiatostany w kształcie kolców po 3-10 sztuk, o średnicy od 7 do 12 cm, kremowobiałe z ciemnym malinowym środkiem.
  4. Płatki - mocno spiczaste na końcach.
  5. Cebulki są białe, pokryte brązowymi łuskami, zaokrąglone, o średnicy 3-5 cm.

Dla pięknego kwitnienia atsidantera sadzi się w grupie kilku cebul. Roślina kwitnie pod koniec lata. Nie wszystkie rodzaje pachnących mieczyków są równie pachnące. Niektóre z nich mają subtelny zapach. Zapach kwiatów niejasno przypomina jaśmin. Pąki otwierają się kolejno, zaczynając od dołu, dzięki czemu okres kwitnienia trwa około 4 tygodni. Pachnący mieczyk jest uważany za roślinę miododajną, ponieważ przyciąga pszczoły na to miejsce.

Wybór i przygotowanie materiału do sadzenia

Do sadzenia lepiej kupować cebule mieczyków od lokalnych producentów. Materiał do sadzenia z Holandii może być zbyt delikatny, zwłaszcza w surowym klimacie.

Jak selekcjonować i przetwarzać żarówki?

Cebule nie powinny mieć widocznych uszkodzeń, śladów gnicia i chorób. Odpowiedni rozmiar - do 5 cm średnicy. 2 tygodnie przed sadzeniem są traktowane jednym z fungicydów:

  • " Maksym" ;
  • Fitosporyna;
  • Fundazim.

Roztwór przygotowywany jest ściśle według instrukcji. Następnie materiał sadzeniowy przechowuje się w temperaturze pokojowej (20-22°C). Przed sadzeniem pożądane jest potraktowanie stymulatorem wzrostu („Cyrkon”, „Epin”). Cebule moczymy w roztworze przez 3-4 godziny.

Przedkiełkowanie

W zimnych regionach sadzenie do gruntu może być opóźnione ze względu na warunki pogodowe. W takim przypadku lepiej jest sadzić cebulki do wymuszenia w domu, aby ich kwitnienie nie trwało w przyszłości. Wstępne kiełkowanie bulw zapewnia jednocześnie kilka korzyści:

  • uformują się silniejsze rośliny;
  • kwiaty nie tylko zakwitną wcześniej, ale i dłużej;
  • będzie możliwość skalibrowania roślin przed posadzeniem w gruncie i sadzenia większych i mniejszych okazów osobno.

Wygodniej jest kiełkować cebule w kubkach torfowych o średnicy 15 cm, sadząc je na głębokość około 4 cm W jednym takim pojemniku można umieścić kilka cebul. W doniczkach o mniejszej średnicy sadzi się 1 kopię. Gleba jest wybierana luźna i pożywna, jest wcześniej dezynfekowana przez gotowanie na parze w piekarniku. Dla pomyślnego kiełkowania ważne jest zapewnienie cebulom ciepła i światła. Do połowy marca dodatkowe oświetlenie musi być włączone na 2-3 godziny rano i wieczorem.

Woda powinna być regularna, ale niezbyt ciężka. Pomieszczenie jest wentylowane, a przeciągi nie powinny być dopuszczane. 3-4 tygodnie przed sadzeniem w ziemi zaczynają utwardzać zakwaszacz na świeżym powietrzu, wynosząc go na balkon na kilka minut. Każdego dnia czas spędzany na ulicy stopniowo się wydłuża. Na środkowym pasie przesadzanie do gruntu można przeprowadzić w połowie maja, w zimnych regionach należy odczekać kolejne 2-3 tygodnie.

Sadzenie cebul w otwartym terenie

Pachnący mieczyk nie stawia specjalnych wymagań co do składu gleby, najważniejsze jest ułożenie warstwy drenażowej na dnie dołu podczas sadzenia. Ogólnie gleba powinna być wystarczająco luźna, żyzna, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Nie sadzić atsidanteru na ziemi, na której wcześniej rosły rośliny strączkowe, cebulowe lub okopowe.

Do czasu sadzenia gleba powinna ogrzać się do temperatury powyżej +10°C. Klomb z zakwaszaczem lepiej postawić w miejscu o jasnym, rozproszonym oświetleniu. Roślina nie będzie lubiła zarówno cieniowania, jak i bezpośredniego nasłonecznienia. W chłodne i wilgotne lata szpikulec Muriel może nie zakwitnąć.

Cebule sadzimy na poduszce z gruboziarnistego piasku rzecznego tak, aby po wbiciu były na głębokość 10 cm Duże cebule sadzimy w odstępach 20 cm, małe można sadzić bliżej siebie. Po posadzeniu kwietnik jest obficie podlewany, a następnie ściółkowany humusem, torfem lub skoszoną trawą.

Kwaśna pielęgnacja po posadzeniu

Taka sama pielęgnacja jest odpowiednia dla acidantera jak dla mieczyków.Konieczne jest terminowe pielenie, spulchnianie, mulczowanie, regularne podlewanie i nawożenie rośliny oraz usuwanie przekwitłych pąków.

Zasady nawadniania

Kwiat kocha wilgoć, ale podlewanie gleby jest niedopuszczalne. Gleba powinna zawsze pozostawać umiarkowanie wilgotna. Drenaż ułożony przed sadzeniem pomoże odprowadzić nadmiar wody z korzeni rośliny.

Regularność podlewania zależy od pogody. W gorących i suchych okresach będziesz musiał codziennie podlewać kwietnik. Przy umiarkowanie ciepłej pogodzie pachnący mieczyk jest nawadniany co 2-3 dni. Brak podlewania w porze deszczowej.

Dawki wody są nieco zmniejszone w początkowej fazie kwitnienia. Ta technika pozwoli uzyskać jaśniejszy, kontrastowy kolor kwiatów. Podlewanie odbywa się bezpośrednio pod korzeń, krople wody na liściach i płatkach mogą powodować oparzenia przy słonecznej pogodzie.

Spulchnianie, pielenie, mulczowanie

Nie można uniknąć spulchniania i pielenia, jeśli szpikulec Muriel jest uprawiany bez mulczowania. Wygodne jest przeprowadzanie procedur po podlaniu lub deszczu, gdy ziemia staje się miękka. Spulchnianie sprzyja przenikaniu tlenu do korzeni rośliny, zapobiega tworzeniu się twardej skorupy na powierzchni gleby.

Gleba jest spulchniona na głębokość 5 cm, konieczne jest również usunięcie chwastów. Chwasty konkurują z gatunkami uprawnymi, zabierając im pokarm i wilgoć. W rezultacie wzrost acidantery ulegnie spowolnieniu, a jakość kwitnienia ulegnie pogorszeniu. Aby zminimalizować potrzebę spulchniania i pielenia, lepiej jest ściółkować powierzchnię klombu.

Jeśli użyjesz ściółki dekoracyjnej (kolorowe wióry, zrębki granitowe, pokruszone szyszki, drobny żwir), stanie się ona również dodatkową ozdobą. W przypadku stosowania materiałów organicznych (kora, trociny) jako warstwy ściółkującej są one okresowo wymieniane, ponieważ materia organiczna rozkłada się z czasem.

Zapłodnienie

Podczas sadzenia w żyznej glebie, acidantera nie może być karmiona. Jeśli jednak pojawią się oznaki braku odżywiania, konieczne będzie zastosowanie nawozu. Jeśli kwiat nie rośnie dobrze lub liście straciły swój nasycony kolor, możesz zrobić złożony górny opatrunek dla roślin cebulowych. Częstotliwość zapłodnienia to raz na 2-4 tygodnie.

Podczas sadzenia na ubogiej glebie wprowadza się mieszanki mineralne:

    Na początku wzrostu - 30 g mocznika na 10 litrów wody.
  1. Gdy pojawi się 4 liść - 25 g siarczanu potasu i 35 g azotanu potasu na 10 litrów wody.
  2. Po pojawieniu się 6 listka - 30 g siarczanu potasu i 15 g mocznika na 10 litrów wody.
  3. Podczas wyrzucania szypułki - 30 g nitrofoski i 2 g kwasu borowego na 10 litrów wody.
  4. Pod koniec kwitnienia - 30 g superfosfatu i 30 g siarczanu potasu na 10 litrów wody.

Podczas stosowania nawozów w żadnym wypadku nie należy przekraczać podanej dawki. Przekarmienie rośliny jest obarczone negatywnymi konsekwencjami, pachnący mieczyk wyhoduje duże soczyste liście, ale nie zakwitnie.

Zwalczanie chorób i szkodników

Acidantera może cierpieć na choroby grzybowe i wirusowe. Najczęściej dotyczy to rośliny:

  • mączniak prawdziwy;
  • gnicie korzeni;
  • rdza;
  • mozaika.

Jeśli pachnący mieczyk jest chory na mozaikę, na liściach pojawia się pstrokaty wzór. Chory okaz należy natychmiast wyrwać z ziemi i spalić wraz z cebulą, ponieważ choroba ma charakter wirusowy i nie można jej wyleczyć.

Inne wymienione choroby są spowodowane przez grzyby. Możesz się ich pozbyć stosując fungicydy.Do natryskiwania w tym przypadku użyj 1% roztworu mieszaniny Bordeaux lub siarczanu miedzi. Zapobieganie chorobom grzybowym jest właściwą technologią rolniczą. Nie należy dopuszczać do wzrostu chwastów, nie należy przeprowadzać nadmiernego podlewania.

Ze szkodników mieczyków pachnących zadziwiają:

  • roztocze;
  • tarcze;
  • ślimaki;
  • mszyca.

Lepiej wcześniej spryskać rośliny w kwietniku roztworem amoniaku (1 łyżka stołowa na 10 litrów wody) lub naparem z gorczycy (50 g na 10 litrów wody, pozostawić na 2 dni). Jeśli szkodniki nadal się pojawiają, użyj preparatów owadobójczych. Kleszcze usuwa się za pomocą środków roztoczobójczych. Ślimaki odławia się ręcznie, po uprzednim rozstawieniu w pobliżu pułapek (deski do krojenia, kawałki łupków), pod którymi będą się zbierać mięczaki, chowając się przed upałem dnia.

Wykop i przechowuj sadzonki

Pozostawienie pachnących mieczyków na zimę w gruncie jest możliwe tylko w ciepłych regionach. Na środkowym pasie i na północy cebule są wykopywane i sadzone ponownie wiosną. Konieczne jest usunięcie materiału sadzeniowego z gleby przed pierwszymi przymrozkami. Po kwitnieniu acidantera powinna odpocząć i zgromadzić składniki odżywcze w cebulach.

Dokładny czas kopania zależy od regionu i aktualnej pogody. Żarówki są podważane łopatą od dołu i wynoszone na powierzchnię wraz z grudką ziemi - to zachowa ich integralność. Liście muszą zostać ścięte, pozostawiając mały kikut.

Ziemia zostaje strząsana, dzieci są oddzielane od cebulki matki. Następnie materiał do sadzenia należy suszyć przez miesiąc w temperaturze 20-22 ° C. Następnie żarówki wkłada się do pudełka z torfem lub zawija w papier. Do wiosny trzymane są w suchym, ciepłym pomieszczeniu w temperaturze 15°C.

Acidanthera to jasny, efektowny kwiat, który wyróżnia się na tle bardziej niepozornych roślin.Można go bezpiecznie umieścić w środku kompozycji kwiatowej, na alpejskim wzgórzu, w pobliżu stawu. Z pomocą acidantery można ozdobić nieestetyczne ogrodzenie lub budynki gospodarcze. Agrotechnika rośliny nie jest szczególnie trudna, co czyni ją mile widzianym gościem w każdym domku letniskowym.

Kategoria:

Szklarnia