Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Dzięki informacjom, jak zawiązać różę pnącą, hodowca może rozwiązać kilka problemów jednocześnie. Krzew uzyskuje piękny kształt, prawidłowe rozmieszczenie pędów zapewnia dostęp promieni słonecznych oraz ułatwia pielęgnację rośliny, co pozwala liczyć na obfite i równomierne kwitnienie. Podpora pod różę jest instalowana jednocześnie z sadzeniem sadzonki, aby w przyszłości nie uszkodzić korzeni.
Opcje podwiązki
Pędy róż pozbawione są możliwości owijania się wokół konstrukcji iz tego powodu potrzebują podwiązki. Istnieje wiele sposobów mocowania rzęs do podpórki. Najważniejsze jednocześnie, aby krzak wyglądał jak najbardziej efektownie.
Bandaż można zrobić na różne sposoby:
- poziomo - w tym przypadku rzęsy są mocowane na kratce lub kratce;
- spiralne - przy takim utrwaleniu pędy owijają się wokół słupka w kółko;
- pionowo - łodygi róż pnących są mocowane wzdłuż łuków, pni drzew i innych podpór wkopanych w ziemię;
- w kształcie wachlarza - bicze mocuje się w kształcie wachlarza przy ścianie lub płocie.
Jeśli odmiany krzewów są zdolne do bujnego kwitnienia bez ingerencji człowieka, to aby uzyskać dużą liczbę pąków z róży pnącej, należy wziąć pod uwagę cechy jej wzrostu i odpowiednio związać łodygi .
Zanim przywiążesz rzęsy do podpórki na wiosnę, należy poczekać na moment, kiedy pęcznieją pąki na pędach drugiego rzędu. Przedwczesne podwiązywanie młodych pędów spowoduje bardzo słabe kwitnienie.Podczas mocowania rzęs na wsporniku należy pamiętać, że nowe gałęzie rosną pod kątem 30 stopni w stosunku do głównej łodygi. Właśnie w tej pozycji powinny być ustawione.
Jeśli zwiążesz gałęzie ściśle poziomo, róża zacznie tworzyć dużą liczbę bocznych gałęzi, a to jest całkowicie bezużyteczne. Spiralny bandaż jest najlepszy do tworzenia pąków kwiatowych i długiego kwitnienia. Stosując metodę pionowej podwiązki, należy pamiętać, że w tym przypadku rzęsy będą aktywnie rosnąć. Aby stymulować rozgałęzienia, wierzchołek łodygi jest skierowany w dół na wymaganej wysokości.
Wachlarzowa wersja jest często używana do ozdabiania nieestetycznych powierzchni (łuszczące się ściany, stare ogrodzenie). W razie potrzeby, stosując tę metodę róż pnących do pończoch, możesz zbudować luksusową przegrodę kwiatową w dowolnym zakątku ogrodu.
Podwiązki
Zdrowie róż i dekoracyjność krzewu zależą od użytych materiałów podwiązkowych. Najlepsze pod tym względem są:
- wzmocniony plastikowy drut;
- specjalne plastikowe zaciski do winorośli;
- Taśma do pończoch Agrotex.
Materiały te charakteryzują się długą żywotnością (do 5 lat), dużą wytrzymałością, odpornością na gnicie, łatwością użytkowania. W użyciu róża wygląda schludnie, a jej pędy nie są uszkodzone.
Do mocowania nie używa się zwykłego drutu metalowego, w przeciwnym razie delikatne pędy mogą zostać uszkodzone. Nie używaj pasków materiału bawełnianego, lnianego sznurka: naturalne materiały łatwo wchłaniają wilgoć i nie wysychają przez długi czas, co może wywołać choroby grzybowe.
Zasady podwiązki
Podwiązkę krzewu przeprowadza się wiosną po przycięciu sanitarnym. Na roślinie usuwa się wszystkie słabe, chore, zamrożone pędy zimą. Wtedy wszystko zależy od cech odmianowych róży:
- Cięcie kształtujące i odmładzające wędrowców przeprowadza się po kwitnieniu - w sierpniu lub wrześniu.
- Wiosną z pnączy usuwamy wszystkie pędy starsze niż 4 lata, pozostałe pędy utworzą szkielet krzewu. W przyszłości pozostawia się pędy długie, a pędy boczne skraca.
Wiosenna podwiązka zaczyna się od najniższych rzęs. Pędy są luźno przymocowane do podpory, pozostawiając wolną przestrzeń do wzrostu grubości łodygi. W przyszłości wydłużające się rzęsy są podwiązywane, ustawiając je we właściwym kierunku.
Wymagania wsparcia
Podpory pod róże pnące mogą być wykonane z różnych materiałów i mieć różne kształty. Przy wyborze metody podwiązki należy również wziąć pod uwagę grupę odmianową róż pnących:
- Jeśli roślina jest przedstawicielem wędrowców, jej pędy mogą osiągnąć długość 4 m.Te róże mają długie, elastyczne łodygi i kwitną na zeszłorocznych pędach. W przypadku pnączy odpowiednie są pergole, łuki, słupy, poziome kraty jako podpory. Często sadzi się je w pobliżu altany.
- Róże pnące to rozłożyste krzewy o wysokości 2,5 m z mocnymi sztywnymi łodygami. Ich kwitnienie występuje na zeszłorocznych i świeżych pędach. Pnącza najlepiej sadzić w pobliżu budynków mieszkalnych, żywopłotów, altan.
Podpory muszą spełniać następujące wymagania:
- Niezawodność. Konstrukcja musi być stabilna i trwała. Konieczne jest zainstalowanie go w taki sposób, aby podpora nie zawaliła się pod wpływem podmuchu wiatru. Rama musi wytrzymać ciężar kwitnących pędów.
- Wysokie walory dekoracyjne. Podpory pod róże pnące powinny współgrać z ogólną stylistyką ogrodu i estetycznie wyglądać. Jeśli konstrukcja została wykonana samodzielnie i nie ma pewności co do jej zewnętrznych zalet, lepiej uczynić podporę niepozorną, na przykład malując ją na ciemnozieloną.
- Proporcjonalność. Wymiary łuku, pergoli i kolumny powinny odpowiadać długości rzęs krzewu róży. Nie instaluj od razu wysokiej konstrukcji dla młodej rośliny. W przeciwnym razie wsparcie będzie wyglądać nieporęcznie i brzydko.
Ci, którzy chcą zaoszczędzić na zakupie gotowych konstrukcji, mogą je wykonać sami lub przymocować pędy na powierzchniach pionowych już na miejscu (elewacja domu, altana, baldachim, żywopłot).
Należy unikać dziwacznego kształtu podpór, ponieważ przygotowując różę na zimę, trzeba będzie każdorazowo usuwać pędy – nie należy dodatkowo komplikować tego procesu. Jeśli łodygi są ułożone poprzecznie, ich rozwikłanie będzie wymagało dużo wysiłku i czasu. Zastosowanie drobnej siatki jako konstrukcji nośnej jest wskazane tylko w przypadku róż odpornych na zimę, które nie wymagają schronienia lub wspornik musi być zdejmowany.
Pędy róż nie mogą być montowane bezpośrednio na powierzchniach metalowych (ogrodzenia lub blachy falistej, stali ocynkowanej, tektury falistej, które czasami są wyłożone ścianami). W odległości 30 cm od ściany lub ogrodzenia montuje się drewnianą kratę, na której mocuje się różę pnącą.
Wady i zalety różnych materiałów
Do wykonania łuków i innych podpór pod róże pnące stosuje się różnorodne materiały. Każdy z nich ma swoje zalety i wady:
- Drzewo. Zaletą materiału jest jego dostępność i niski koszt. Nawet osoba, która nie ma specjalnych umiejętności, poradzi sobie z obróbką i łączeniem elementów drewnianych. Wśród niedociągnięć można zauważyć kruchość, konieczność użycia dodatkowych materiałów do obróbki (specjalne impregnaty, farby).
- Metal. Łuki spawane z metalu wyróżniają się zwiększoną wytrzymałością i służą przez wiele lat. Jednak nie każdy będzie w stanie samodzielnie wykonać taką podporę – potrzebny jest sprzęt w postaci spawarki. Przy zakupie transport gotowego produktu może być utrudniony, a taki łuk nie jest tani.
- Plastik. Często podpory pod róże pnące są wykonane z plastikowych łuków i rur. Ten projekt jest łatwy w montażu i mobilny. W razie potrzeby łuk można łatwo zdemontować i ponownie złożyć, przestawić w inne miejsce. Kolejną zaletą jest to, że plastikowego wspornika nie trzeba malować. Minusem materiału jest niestabilność na niskie temperatury, na zimę trzeba będzie zdemontować konstrukcję do stodoły.
- Kamień. Podpory wykonane z tego materiału są trwałe i fundamentalne, prezentują się szlachetnie. Jedyną wadą jest stosunkowo wysoki koszt kamienia naturalnego. I oczywiście taka podpora nie wyglądałaby odpowiednio w małym ogrodzie.
Czasami przy produkcji podpór łączy się kilka różnych materiałów. Na przykład słupy są wykonane z cegły lub metalu, a górna część konstrukcji jest wykonana z drewnianych listew lub plastikowych rur.
Podwiązkowe róże pnące wpływają bezpośrednio na jakość ich kwitnienia. Prawidłowe uformowanie i zamocowanie tulei na podporze przyczyni się do ułożenia dużej liczby pąków. Aby to zrobić, musisz starać się umieścić część gałęzi poziomo. Podczas wiązania nieokrywających róż dopuszczalne jest przepuszczanie łodyg przez komórki kraty. Dodatkowo róże objęte są wysokiej jakości pielęgnacją.